Overige

098: Zalige Zondag

De vakantie was niet helemaal gelopen zoals het moest. In de eerste week, de week dat we samen nog echt vrij waren, zouden we samen minstens 1 of 2 dagen wat leuks gaan doen. Naar een pretpark, dierentuin of iets anders. In ieder geval een lekker dagje uit. Maar toen begonnen we aan het zetten van een nieuwe schutting en toen gingen de dagen opeens wel heel erg snel. Voor we het wisten, was het weer weekend en stond de Speel-In voor de deur. Ik baalde enorm: helemaal niks leuks samen gedaan. Geen dagje weg.

En toen kwam de Speel-In en die liep ook helemaal anders dan gepland. Kevin sliep daar, ik alleen thuis. Kevin beloofde twee keer dat hij ‘s avonds even langs huis zou komen voor een momentje samen. Maar ook dat ging helaas niet door. Met goede redenen hoor, maar ik baalde toch. Tel daarbij op dat het gewoon niet de allerleukste Speel-In was voor mij en de ‘baalfactor’ was nog een stukje hoger.

En ook toen de twee weken van de Speel-In voorbij waren, hield het nog niet op. Kevin was de vrijdagavond pas erg laat (‘s nachts) thuis en zaterdagmiddag en –avond moest hij een buurtfeest draaien. Ook toen was hij (logisch) laat thuis. Voor mijn gevoel was dus heel de vakantie voorbij gegaan, zonder een moment voor ons samen. Zonder dat we echt iets leuks hadden gedaan. Mijn vakantie voelde niet als vakantie. En daar voelde ik me best wel een beetje rot over. Kevin vond dat natuurlijk niet leuk voor me en nam beloofde dat hij het een beetje goed zou proberen te maken. En dat deed hij op zondag.

Rond half 5 vertrokken we naar Rotterdam. Kevin had gereserveerd bij Eetcafé Bennie Beer en daar hebben we heerlijk gegeten. Patatjes met saté en daarna een lekkere Dame Blanche voor mij en een Banana Royal voor Kevin. Tijdens het eten deed Kevin opeens ‘verdacht’. Hij zat met z’n elleboog op tafel, met z’n hand voor zijn mond en hij glimlachte. Hij keek me expres niet aan. Toen hij zag dat ik iets door had, moest hij nog harder glimlachen. “Wat is er?”, vroeg ik? “Niks. Waarom zou er wat moeten zijn?”, zei hij. Dus ik reageerde: “Nou, je zit zo te lachen. Gewoon hoe je nu doet. Meestal is er dan iets.” “Dat klopt.”, zei hij en hij haalde zijn andere hand boven de tafel vandaan. In zijn hand had hij een klein pakje. In het pakje zat en nieuwe bedel voor mijn armband! “Wanneer heb je die gekocht?!”, vroeg ik hem. “Toen ik zaterdagmiddag onderweg was naar dat buurtfeest.”, was zijn antwoord. Ik vond/vind dat echt super lief van hem. Die onverwachtse cadeautjes zijn toch eigenlijk wel de leukste!GPS64BLACKLZB

Na het eten zijn we nog naar de film geweest: Harry Potter and the Deathly Hallows Part 2. Toen de film afgelopen was, voelde het nog even heel vreemd. Door mijn hoofd schoot namelijk: “Hè bah, nu moet Kevin me weer thuis gaan brengen…” Maar dat was natuurlijk onzin, want we wonen tegenwoordig natuurlijk samen! Alleen de laatste keer dat we naar de film waren geweest, was dat nog niet zo. Vandaar waarschijnlijk die gedachte opeens in mijn hoofd. Was dat dus nog even een leuk extraatje zo aan het einde van die Zalige Zondag!

Vorige artikel Volgende artikel

Dit vind je misschien ook wel leuk

2 Reacties

  • Reageer Saskia 15 augustus 2011 op 21:15

    Wat super lief van hem zeg! En grappig dat je dacht dat hij weer naar huis moest… Bevalt het samenwonen?! 🙂

  • Reageer Aline 16 augustus 2011 op 09:21

    Kijk eens aan dat is echt heel erg lief… en dat maakt het dan wel weer goed lijkt me…

  • Laat een antwoord achter aan Aline Annuleer reactie

    CommentLuv badge