0106: 30 Days Challenge, Day 2

Mijn eerste liefde. Wie zou dat zijn? Was dat mijn eerste verkering op de basisschool? Of was dat de eerste relatie waarin ook geknuffeld en gezoend werd? Of was het misschien die jongen waar ik in het geheim een crush op had? Nee, ik denk dat ik wel weet wie mijn “First Love” is, maar ik als we dan toch bezig zijn, zullen we dan even al mijn liefdes af gaan? Schrik niet, het zijn er (inclusief basisschooltijd) maar vijf.

Ik neem jullie even mee terug naar de tijd dat ik in groep 3 zat. Opeens kwam er een nieuwe jongen bij ons in de klas. Laten we hem voor het gemak even E. noemen. In die tijd was ik helemaal niet met vriendjes of verliefd zijn bezig, dus er was echt geen spraken van “liefde op het eerste gezicht”. En daarbij: kom op! Ik was pas 6/7 jaar! Wat weet je dan nou eigenlijk van verliefd zijn? Maar goed, om terug te komen op het verhaal. Op een gegeven moment ging E. mij vragen of ik tussen de middag bij hem kwam eten. Op den duur bleef ik daar na schooltijd ook spelen en bakte zijn moeder pannenkoeken voor ons. Beetje buiten spelen in de speeltuin of tv kijken. Het was echt niet zo bijzonder. Maar we werden weer wat ouder en het woord verkering werd wat bekender. Uiteindelijk besloot ik dat ik hem toch wel erg lief en aardig vond en dus vroeg ik hem maar verkering. Kan je nagaan: verkering alleen omdat je iemand lief en aardig vind. Maar goed, zo geschieden het en uiteindelijk gingen we een paar keer naar de kinderdisco op de voetbal (waar we verplicht werden om met elkaar te schuifelen. Zie je het voor je: tegenover elkaar, armen recht vooruit gestrekt, stapje naar links en een stapje naar rechts). Er is misschien 1 klein kusje voorgekomen in deze “relatie” en rond groep 6 is de verkering uitgegaan. In mijn beleving doordat hij het via via uitmaakte, maar hij beweerde kort geleden nog dat dat niet waar was en dat ik er een punt achter gezet had. Ach, wat dan nog. We waren maar kinderen.

De volgende liefde: de jongen noemen we N. Ik zat in de brugklas en hij pas in groep 7. Ik kon hem en zijn tweelingbroer, doordat mijn buurmeisje en overbuurmeisje verliefd op hun waren. Meer dan dat was het niet. Die meiden waren super verlegen tegenover hun en het enige wat ik in deze rare vijfhoeksverhouding te doen had, was aanbellen bij die jongens thuis en dan vriendelijk vragen of ze buiten kwamen voetballen. Op die manier konden de verliefde dames vanaf een afstandje toekijken als ze aan het voetballen waren en samen giechelen, blozen en verliefd wezen. Maar uiteindelijk bleek N. voor zichzelf wat anders voor ogen te hebben dan verkering met mijn overbuurmeisje. Op een dag stond ik de eendjes te voeren en kwam zijn tweelingbroer naar me toe hollen. Hij had een rood papiertje in zijn hand en gaf dat aan mij met de tekst: “Dat moet ik geven van die schijterd daarginds!” Die schijterd was N. Op het briefje stond een groot hart en iets in de richting van: “Ik hou van jou! Jij ook van mij?” Tja, daar stond ik natuurlijk wel even van te kijken. En ik moest natuurlijk verzinnen wat mijn antwoord was. Ik ging weer naar huis, met het briefje in mijn zak. Liet het mijn beste vriendin lezen (dat buurmeisje van eerder) en die was helemaal hyper-de-piep! “Dan worden we zusjes!”, riep ze. Snappen jullie hem? Ik met N. en zij met zijn tweelingbroer? Een paar dagen later op woensdag, kwam ik einde van de middag thuis van school. “Er staan al de hele middag een aantal jongens voor de deur jou naam te roepen.”, zei mijn moeder toen ik binnen kwam. Op dat moment was er echter niemand te zien. Mijn moeder ging boodschappen doen en ik zat op de bank tv te kijken, toen ik heel hard geroep hoorde: het waren de tweelingbroer en een paar vrienden van N die over het hek hingen in onze achtertuin. Ik rende naar boven en deed het slaapkamer raam open. “N. wilt weten wat je antwoord is op zijn vraag! Hij staat hier ook, maar hij durft niet te kijken!” Ik had al een tijdje kunnen denken wat mijn antwoord moest zijn, maar toch schoten de zenuwen door mijn lijf. Uiteindelijk riep ik ja en hoorde ik een “YES!” vanachter de schutting vandaan komen. Vanaf dat moment hingen ik en mijn beste vriendin continu om hun heen. Hangen in het speeltuintje, naar de skatebaan en kijken bij de voetbal. Maar meer gebeurde er eigenlijk niet. Nog niet eens een kusje! Wel kreeg ik een ketting met een hartje voor mijn verjaardag met drie kussen op de wang, maar that’s it! Uiteindelijk maakte ik het na anderhalf (?) jaar uit omdat ik heel hard viel met skaten, heel me knie open lag, ik niet meer kon opstaan van de pijn en hij alleen maar keihard me uit stond te lachen.

Na N. was het best wel een tijdje stil rondom mij en “de jongens”. Tot ik in het geheim verliefd werd op een jongen. Ik was ongeveer 16 jaar en hij echt wel een paar jaar ouder. Hij was stoer, had een piercing in zijn wenkbrauw, rookte en blowde er ook nog bij. Eigenlijk was hij gewoon zo’n typisch geval van een “foute jongen”. Maar ik was verliefd, dus wat maakte mij dat nou uit? Wat kon mij die verhalen nou schelen over hem en zijn player gedrag? Eerst was dit allemaal in het geheim. Hij wist nergens van. Tot iemand zijn mond voorbij sprak en hij er achter kwam. De eerst volgende keer dat ik hem tegen kwam, confronteerde hij mij er mee en ik kon niks anders doen dan toegeven. Alsof hij me had geloofd als ik met een knalrood hoofd, naar de grond starend, had gezegd dat het niet waar was. Ik dacht dat hij me keihard uit zou lachen. Dat hij er de spot mee zou gaan drijven. Maar dat deed hij niet. In tegendeel: hij was heel aardig en lief tegen me. Ik zocht hem op op de skatebaan en we wisselde telefoonnummers uit. We zaten dan uren naast elkaar op de rugleuning van zo’n ijzeren bankje te kletsen over koetjes en kalfjes. Als hij en zijn vrienden wilden blowen, dan zorgde hij dat hij op afstand van mij was. Want, zoals hij zelf zei: “Ik wil niet dat jij ook aan die rotzooi komt te zitten.” In een rare manier was dat bijna romantisch. Echt romantisch waren de smsjes die hij stuurde: sms-afbeeldingen van beertjes, hartjes en I Love You. Of die keer dat hij het refrein van “Dilemma” van Nelly en Kelly Rowland stuurde: No matter what I do, All I think about is you. Girl, you know I’m crazy over you. Elke avond als we afscheid namen, draaide we een beetje om elkaar heen en liepen we uiteindelijk ieder onze eigen kant op en zwaaide we alleen maar naar elkaar. Tot hij ‘s avonds iets smsde in de richting van: ik weet dat wel het allebij willen, maar we durven allebij niet. De volgende keer moeten we gewoon zoenen. De keer daarop waren zijn vrienden er bij en kwam het nog niet verder dan naar elkaar zwaaien bij het weggaan. Maar toen we de keer daarop weer bij elkaar waren, gebeurde het dan eindelijk: mijn allereerste zoen. Maar helaas, hij bleek nog steeds de jongen te zijn waarvoor iedereen me al had gewaarschuwd. Na die zoen hoorde ik nooit meer van hem.

Toen kwam het moment dat ik ging stappen. Samen met drie hele goede vriendinnen was ik bijna elk weekend te vinden in Club Corona. Daar kwam ik R. tegen. Een oude bekende van een paar jaar geleden. Toen ging ik nog regelmatig discozwemmen en was hij gewoon een vriend van mij. Maar nu waren we een paar jaar ouder en bekeken we elkaar blijkbaar met andere ogen. Wat eerst vriendschap was, werd verliefdheid. We zagen elkaar eigenlijk alleen in Club Corona en de rest van de week niet. Tot we een keer besloten om samen een ijsje te gaan eten en hij me kwam halen met de brommer. We waren nog maar net onderweg toen we een ongeluk kregen. Boven op een auto die ons geen voorrang verleende. Hij een lichte hersenschudding en ik gelukkig alleen maar flink geschaafde handen. Maar goed, wel de politie er bij en een hoop gedoe. Zijn moeder kwam onze kant op en bracht mij naar huis. Na aanleiding van dit ongeluk, kregen we officieel verkering. Na een paar maanden elk weekend samen stappen en een enkele keer dat hij bij mij langs kwam of ik bij hem, maakte hij het uit. Hij had ook gevoelens voor zijn buurmeisje en dat vond hij niet eerlijk tegenover mij.

Onder tussen was ik al heel lang aan het chatten met Kevin. Ja, inderdaad: Kevin waar ik nu nog steeds een relatie mee heb. Hij had al duidelijk laten merken dat hij meer in me zag dan alleen een chatmaatje en hij was dan ook stinkend jaloers op de “foute jongen” en R. Maar ik hield afstand: ik kon hem alleen van MSN en een paar foto’s die hij gestuurd had. Ik was niet zo’n meisje dat dan zomaar met een onbekende afspreekt. Maar toen kwam ik erachter dat hij eigenlijk helemaal niet zo onbekend was. Voor mij wel, maar voor één van mijn beste vriendinnen niet. Zij had bij hem in de klas gezeten op de basisschool en vertelde mij dat ik best wel met hem kon afspreken. “Hij zou nog geen vlieg zeer doen!”, waren haar woorden. En dus ging ik overstag en we spraken af om bij mij thuis een filmpje te kijken. We spraken af bij de Bas van der Heijden, zouden dan een film gaan huren en die bij mij gaan kijken. Zo gezegd, zo gedaan. Na deze volgende nog een aantal afspraakjes en uiteindelijk smsde hij me dat hij in het weekend iets belangrijks moest vragen. Wat dat precies was hebben jullie in de vorige log al kunnen lezen. En de rest is geschiedenis: Kevin en ik zijn nog steeds samen. Al 7 jaar, 91 maanden of 2774 dagen (http://wendywaal.lovestat.nl). We delen lief en leed. Houden van elkaar en hebben soms ruzie met elkaar. Wonen sinds kort samen en weten inmiddels niet meer wat we zonder elkaar zouden moeten.

Maar wie is dan die echte “first love”? Het ligt er aan hoe je het bekijkt, maar voor mij is mijn eerste liefde toch echt Kevin. Bij hem leerde ik het gevoel van houden van kennen. Bij hem kan ik echt mezelf zijn en heb ik mezelf ook beter leren kennen. Met hem heb ik al zoveel gedeeld.