Heel lang heb ik zitten twijfelen of ik dit wel of niet online ging zetten. En zo ja, hoe ik het online ging zetten. Maar “I made up my mind” en wil het nu gewoon aan jullie vertellen: ik raak mijn baan kwijt. Over twee maanden om precies te zijn en zoals het er nu uitziet ben ik dan hartstikke werkloos. Ik weet het al een hele lange tijd, maar het verdriet is er niet minder om. Ik zit er nu al bijna twee en een half jaar en ik voel me er zo thuis. Ik ben gek op de kinderen en ik heb echt super leuke collega’s. En ik ga ze allemaal zo ontzettend missen…
Het is crisis, ons land moet bezuinigen en dat betekend onder andere dat ouder veel meer zelf moeten betalen voor de kinderopvang. Wat voor sommige (vooral) moeders er op neer komt dat ze werken om de opvang van hun kind te kunnen betalen. Steeds meer ouders besluiten dan om huisvrouw (of –man) te worden of ze regelen oppas voor hun kinderen bij opa en oma of buren, vrienden of andere familieleden. Gevolg voor de kinderopvang: er komen steeds minder nieuwe kinderen en er worden zelfs kinderen van de opvang afgehaald. En dat heeft weer al gevolg dat er teveel personeel is. Er moeten dus mensen uit en in ons geval beginnen ze met de mensen met een tijdelijk contract. Onder andere ik dus…
Mijn contract verloopt per 1 september, dus nog twee maanden en dan moet ik weg. Ik vind het vreselijk. Ik weet dat het niet aan mij ligt, maar dat is ook het enige positieve wat ik in de hele situatie kan vinden. Ik ben inmiddels al een tijdje aan het solliciteren. Op de zes sollicitatiebrieven (-mails) die er tot nu toe uit zijn gegaan, heb ik er op drie reactie: vacature al gevuld, vacature vervalen, geen vacature die bij u past. Dat schiet dus ook niet echt op. Het schrijven van de sollicitatiebrieven is ook elke keer weer een confrontatie met de situatie: elke keer weer opschrijven hoe graag je bij hun wilt komen werken, terwijl je eigenlijk, diep in je hart, gewoon op je huidige plek wilt blijven.
Misschien snappen jullie nu ook wat meer waarom er soms op Twitter van die negatieve tweets voorbij kwamen. Inmiddels probeer ik dat niet meer te doen, want naast het ontvangen van hele lieve reacties van sommige van jullie, heb je er eigenlijk niks aan. Ik probeer er zo positief mogelijk tegen aan te kijken. Stel dat ik straks echt even een tijdje werkloos ben, dan wil ik (uiteraard naast het zoeken van een andere baan) weer wat meer tijd gaan steken in mijn fotografie hobby. Hopelijk kan ik daar dan ook wat positiviteit uit halen.
14 Reacties
Ergens weggaan waar je het leuk hebt is nooit leuk en zeker niet om zo’n reden. Veel succes met het zoeken van een nieuwe job en als ik wat weet dan hoor je dat!
oh, dat lijkt me echt heel erg moeilijk! 😮 Je zit er toch al een hele tijd en dan moet je in eens weg! Ik hoop dat je snel een nieuwe baan vind en dus niet al te lang werkeloos blijft!
Ja ik ken het zeg. Bij ons zijn er ook heel wat uitgegooid… Gelukkig mag ik nog blijven, maar dit was ook eerst erg onzeker. Niets wat ik hier kan zeggen verzacht die pijn en verdriet. Vooral als het niet je eigen keus is. Ik wens je daarom alleen maar sterkte en succes met het vinden van een nieuwe baan! *hug*
Jeetje wat balen zeg!! Ik zou er ook niet aan moeten denken om weg te moeten bij mijn huidige baan. Ontzettend veel succes met het vinden van een nieuwe baan!
Ik vind het heel erg voor je, een leuke werkplek is goud waard en dit is geen fijne manier om afscheid te nemen. 🙁 Succes met het zoeken van een nieuwe baan, ik hoop dat je iets vindt wat je bevalt.
Dat zijn geen leuke dingen 🙁
Succes
Echt mega balen!
Ik weet hoe erg je dit vind!
Ah dat is echt balen.
Goed dat je er zo positief mogelijk mee om wilt gaan, dat is gewoon erg belangrijk. Zo kun je het zelf ook beter verwerken.
Wat naar! Maar probeer de positiviteit wel vast te houden, hopelijk vind je dan snel een nieuwe fijne baan! 🙂
Wat ontzettend rot 🙁 Ik hoop dat je snel iets anders vindt, waar je je ook op je plek voelt.
Een bijna identiek verhaal.. Die K*T crisis. Ik hoop dat je ook snel een nieuwe baan hebt!
Ik weet zelf ook al een tijd dat ik over 3 maanden weg moet en heb, helaas ook nog steeds niets anders. Al heb ik me nooit zo helemaal thuis gevoeld, dat verzacht voor mij de pijn. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik hier altijd bleef werken. Omdat ik een anonieme blog heb, heb ik het meteen op mijn blog geplaatst, maar wisten alleen mijn dichtste kring het. Puur uit schaamte. Nu langzamer hand weten steeds meer mensen het.
Sterkte!
Liefs
Ooooh wat een ()#$&*)#$ gedoe! En nog stommer omdat je daar echt op je plek zit en het er zo fijn vind! Mijn vriend is nu met zijn 4e baan begonnen, steeds hetzelfde gezeik en was ook een tijdje werkloos, helemaal niets ergs aan dus en zeker niet als je je kunt vermaken met fijne hobby’s… enne als je je verhaal kwijt moet, schroom niet en deel het gewoon met ons!
Dat is echt balen, zeg! Ik hoop dat je snel een nieuwe baan vindt!
Wat ontzettend jammer zeg! 🙁
Sollicitatiebrieven schrijven is dan inderdaad wel het laatste waar je op zit te wachten, je wordt dan telkens weer geconfronteerd inderdaad met de situatie.. Begrijp wel dat dat naar is voor je 🙁
Veel succes de komende tijd!
En, hoe stom dat ook mag klinken, geloof er zelf maar heilig in dat het goed komt.. Dat lijkt nog vaak de beste remedie te zijn 🙂