Fotomodellen in de sneeuw

Toen ik vanmorgen wakker werd, wist ik bijna zeker wat ik buiten zou zien als ik mijn rolgordijn open zou doen. Het was immers al een paar dagen van te voren voorspeld en de voorspellingen hielden stand, want toen ik wakker werd, was alles WIT!

Ik vind dat geweldig! Nou had ik misschien makkelijk praten vandaag, want ik hoefde immers nergens naar toe. Niet op de fiets of met de auto. Ik mocht lekker warm binnen blijven en hoefde alleen naar buiten als ik daar zelf voor koos. Maar toch, ik hou van sneeuw. Altijd.

En vandaag koos ik er zeker voor om even naar buiten te gaan. Met fotocamera uiteraard, want die sneeuw moet natuurlijk wel even vastgelegd worden. Met Charlie en O’Malley als mijn eigen fotomodellen. Één moeilijk puntje: Charlie en O’Malley reageren allebei héél anders op sneeuw en beide reacties maakten het extra moeilijk om ze op de foto te zetten.

O’Malley heeft een hekel aan koude pootjes. Hij speurt de grond grondig af naar sneeuwloze plekken, om vervolgens daar zijn pootje neer te zetten. Dat zorgt voor hilarische momenten, omdat meneer in verschillende Twister-houdingen de achtertuin doorkruist. Uiteindelijk kreeg ik hem zover om een stukje door de sneeuw te lopen en dat resulteerde in bovenstaande foto. Daarna ging Meneer weer heel snel bij de kachel liggen.

Charlie daar in tegen wordt wild van de sneeuw. Hij rent, springt en glijdt door de sneeuw alsof zijn leven er vanaf hangt. Hij slaat tegen de sneeuw en rent vervolgens achter de vlokken aan. Ontzettend leuk om te zien, maar wanneer deze poezenmama een foto wil maken, is ze er iets minder blij mee. Stilzitten zit er namelijk niet in. Maar met veel geduld en een heleboel bewogen foto’s later, kwam daar toch het moment dat de foto raak was. Inclusief sneeuw op zijn lijf.