Cats

Lost & Found

Vrijdag begon als een normale vrijdag. Ik was thuis en Kevin was aan het werk. Einde van de ochtend kwam Kevin naar huis en gingen we samen naar het ziekenhuis. Hij kon eindelijk zijn kunstgebit er in laten zetten (voor de mensen die gelijk denken “What the …?”: lees even hier en hier). Op de terug weg aten we wat onderweg (voor mij een heerlijke stokbroodje filet americain met ei en ui) en thuis aangekomen, ging Kevin weer aan de slag voor de feestjes die hij dat weekend ging draaien.

Ondertussen rommelde ik een beetje aan achter mijn laptop en deed ik eigenlijk niet zo heel veel. Kevin kwam rond zes uur thuis om te eten en ging daarna weer weg. Ik stapte in de auto om iets op te halen bij mijn zusje en daarna keek ik thuis naar een film. En tijdens die film besefte ik me opeens iets: ik had Charlie al uren niet meer gezien…

Ik ging even terug zitten denken: ik had hem met het eten niet gezien en de laatste keer daarvoor was rond een uur of vier. Het is inmiddels kwart voor elf en dat betekend dat hij alweer zo’n 7 uur van huis weg was. Voor sommige katten (katers) is dat misschien dood normaal, maar voor die van ons dus absoluut niet. Vooral Charlie staat altijd gelijk binnen als wij aan ons avondeten beginnen, kijkend of hij iets van ons krijgt. Maar dit keer dus niet.

Kevin komt nog even naar huis om zich op te frissen en loopt gelijk even een rondje door de straat en daar omheen. Rammelend met het bakje kattensnoepjes waar Charlie normaal direct voor thuis komt. Maar zonder resultaat. Ik loop daarna ook nog twee keer een rondje, steeds iets verder van huis vandaan. Het is inmiddels half één en ik ben eigenlijk al ten einde raad. Er spoken allerlei scenario’s door mijn hoofd: hij is aangereden en ligt nu ergens dood te gaan. Hij is in een auto/busje/vrachtwagen gesprongen. Of misschien is hij wel heel erg geschrokken van het ongeluk dat die middag gebeurde achter ons huis en is zo ver van huis weggerend dat hij de weg niet meer weet.

859108_408545169237571_2104900119_o

Ik lig de hele nacht wakker op de bank. Met mijn kussen en deken, want als hij weer via het luikje naar binnen komt, wil ik het gelijk weten (wij hebben een kattenluikje wat je op verschillende standen kan zetten, bijvoorbeeld: wel naar binnen, niet naar buiten). Als Kevin tussen vijf en zus uur weer thuis komt van het feestje, is Charlie er nog niet. Kevin pakt de fiets en fiets een nog groter rondje dan dat we al gewandeld hadden. Zonder succes. Uiteindelijk besluit ik om zeven uur Amivedi op de hoogte te stellen en kruip ik toch nog even mijn bed in.

Twee en een half uur later word ik weer wakker en ga ik naar beneden. “Wendy, beeldt je maar niks in Charlie is er nog steeds niet.”, vertel ik mezelf terwijl ik van de trap af loop. Verdrietig doe ik de deur naar de woonkamer open om O’Malley te begroeten en dan, tot mijn grote verbazing, blijkt Charlie op de tv-kast te zitten, kijkend naar de deur die ik open doe. Mijn hart maakt een vreugde sprongetje, ik grijp Charlie vast, loop met hem naar boven, zet hem bovenop Kevin die nog in bed ligt en roep: “Kijk eens wie er weer thuis is!!!!”

Waar hij nou heel de avond en nacht is geweest? We gokken dat hij opgesloten heeft gezeten. We hebben in de straat een paardenbak en daar staat een flinke schuur bij. We weten dat onze katten regelmatig daar spelen en als ze daar geweest zijn ruiken ze ook helemaal naar paard, stro, hooi, zaagsel, etc. En daar rook hij nu ook naar. Hij zal waarschijnlijk in de schuur hebben gezeten toen deze op slot ging en pas de volgende ochtend kon hij er weer uit. De arme schat. Kon daar helemaal niet weg, terwijl hij ons door de straat hoorde lopen, roepen en rammelen met zijn snoepjes. Ik zie gelijk die reclame van Simpel voor me.

Vorige artikel Volgende artikel

Dit vind je misschien ook wel leuk

14 Reacties

  • Reageer Saar 19 februari 2013 op 21:16

    Poezenkinderen horen gewoon lekker thuis te zijn. Gelukkig is hij weer terecht!
    Saar heeft onlangs geplaatst..Candy Crush

  • Reageer Tineke 19 februari 2013 op 21:53

    Awe,wat een schitterende foto! Ik ken je angst hoor, als ik onze kat Boris al een tijdje niet gezien heb raak ik direct in paniek, ook al wonen we in een flat en komt hij (zonder ons) niet buiten.. Dan ben ik direct bang of het raam te ver open stond, of dat de voordeur niet goed dicht zat.. Maar meestal is hij gewoon in de buurt.. Fijn dat charlie er weer is 😉

  • Reageer Sas 20 februari 2013 op 08:24

    Ik had het gelezen ja! Fijn, en wat een leuke foto!
    Sas heeft onlangs geplaatst..6 maanden

  • Reageer Sanne 20 februari 2013 op 09:24

    En dat is dus een van de redenen waarom mijn poezenkindjes niet buiten komen. Met mooi weer komen ze aan het lijntje in de achtertuin. In het verleden al genoeg angst gekend met ze en nadat er weer eentje dood was gereden was het welletjes.
    Gelukkig is Charlie weer gezond en wel thuis!

  • Reageer Anouk 20 februari 2013 op 13:08

    Mama, mama, MAMA! Zo schattig!
    Anouk heeft onlangs geplaatst..Moleskine, het legendarische notitieboek

  • Reageer Niki 20 februari 2013 op 16:27

    Wat een schattige foto! Blij dat hij weer lekker bij jullie thuis is 😉
    Niki heeft onlangs geplaatst..De ijsprinses

  • Reageer Liann. 20 februari 2013 op 16:56

    Gelukkig dat hij weer thuis is 🙂
    Liann. heeft onlangs geplaatst..Ask me anything!

  • Reageer Sylvia 20 februari 2013 op 19:20

    Awh, wat een leuke foto! 🙂 Fijn dat ‘ie weer veilig thuis is, zou me ook geen raad weten als Chuck ineens weg is..
    Sylvia heeft onlangs geplaatst..Questionnaire 2.0

  • Reageer Yolande 20 februari 2013 op 19:40

    Wat fijn dat hij weer terecht is! Dat is wel even schrikken als je hem niet kan vinden!

  • Reageer Desiree 21 februari 2013 op 08:18

    Verschrikkelijk als je kat foetsie is. Gelukkig is het allemaal goedgekomen!

  • Reageer Leoni 21 februari 2013 op 09:23

    Ik snap niet dat mensen hun katten altijd binnen houden. Ze horen toch buiten te leven. Misschien heeft hij wel een heel avontuur beleefd en hij is ongedeerd weer thuis gekomen. Nergens om je druk om te maken maar ik snap dat je je wel beroerd hebt gevoeld die nacht.
    Leoni heeft onlangs geplaatst..Ontgroening

    • Reageer Wendy 21 februari 2013 op 13:26

      @Leoni: Van origine leven ze buiten, maar een tijger die heel zijn leven al in gevangenschap beleefd heeft, redt het toch ook niet als hij opeens in het wild gezet word? En een kat hoort het van origine ook niet te accepteren dat je hem op zijn buik aait. Een kat wilde kat gaat echt niet zo op zijn rug liggen. En katten die zwaaien met hun staart als ze boos zijn? Nou, de mijne niet. Die komen juist ‘kwispelend’ naar me toe lopen als ik thuis ben. Van dat natuurlijke gedrag en instinct is naar mijn inziens weinig over.
      Wendy heeft onlangs geplaatst..Lost & Found

    • Reageer Sanne 22 februari 2013 op 08:45

      @Leoni:

      En andere mensen overlast hebben van mijn katten zeker?

  • Reageer Kim 21 februari 2013 op 10:05

    Dat lijkt me echt vreselijk! Als ik een kat zou nemen zou het een huiskat zijn denk ik… Gelukkig is hij weer terecht!
    Kim heeft onlangs geplaatst..Start to Run: Update

  • Laat een reactie achter

    CommentLuv badge