Au, mijn rug!

Ik was deze week gezegend met een extra lang paasweekend. Normaal werk ik op maandag en ben ik dinsdag vrij. Omdat het maandag tweede Paasdag was, hoefde ik pas woensdag weer aan de slag. Heerlijk! Alleen liep mijn paasweekend wel iets anders af dan verwacht…

Voor Liebster Award stukje op mijn site, wilde ik weten hoeveel medailles ik had overgehouden aan mijn “wedstrijd zwem carrière”. Daarvoor moest ik naar onze zolder. Op onze zolder staan tientallen dozen met allerlei spullen. Van al die dozen (echt heel de zolder staat vol), zijn er zeven van mij en die stonden verdeeld over twee stapels. Dat werd dus één voor één de dozen open maken om te kijken wat er in zat. Kon ik gelijk even alles wat weg kon, uitzoeken om meteen weg te doen (richting container of in een doos voor de kringloop).

Ik kwam van alles tegen: van een kinderweefgetouw tot een kruiswoordpuzzelboek. Allerlei beeldjes die waarschijnlijk naar de kringloop zullen gaan. Schriftjes en collegeblokken, met nog maar een paar legen bladzijdes waar ik waarschijnlijk nooit meer wat mee doe. Ik had inmiddels van de 7 half volle dozen al 5 dozen gemaakt en toen gebeurde het. Ik tilde een doos van de ene stapel op de andere stapel en mijn rug dacht: “Bekijk het maar!”. De doos was helemaal niet zwaar, maar blijkbaar maakte ik net een verkeerde beweging en een heftige pijn schoot door mijn rug heen. Daar stond ik dan: op onze zolder met vlizotrap en een rug die met elke beweging vreselijk veel zeer deed.

Ik ben echt geen kleinzerig iemand, maar nu dacht ik echt even dat ik niet meer beneden zou komen. Na even ben ik toch langzaam naar beneden geklommen. “Wat nu?” Zitten deed zeer en dus ging ik maar op bed liggen. Daar heb ik best wel een tijdje gelegen, want bewegen deed gewoon echt zeer. Uiteindelijk ben ik er toch maar weer uit gekomen en ben ik rustig aan aan het eten begonnen. De ergste pijn was na het liggen wel over, maar bij sommige bewegingen kreeg ik echt zo’n pijnscheut. “Heb ik dat?!”

‘s Nachts was slapen geen succes. Op mijn rug liggen was niks, dan sliep ik gewoon niet. Op mijn zij kon ik een tijdje pijn vrij liggen, maar elk uur werd ik wel een een keer wakker, omdat ik dan moest omdraaien. Omdraaien deed zeer en eer dat ik omgedraaid was en weer sliep, werd ik weer wakker van de pijn. ‘s Ochtends nam ik twee paracetamol en ging ik met een pijnlijke, stijve rug, naar mijn werk. Gelukkig werkte namen de paracetamol wel wat pijn weg en namen de stagiaire en mijn collega zoveel mogelijk til- en buk-werk van mijn over. Het hielp om in beweging te blijven en zolang ik geen verkeerde bewegingen maakte, was het goed te doen.

Tussen de middag overlegde ik met mijn baas (zij kwam pas later binnen) en vertelde wat er gebeurt was. Ze vroeg me of ik niet een daagje vrij wilde. Ik gaf aan dat ik niet dacht dat dat nodig was, maar dat ik voor de dag daarna wel van groep wilde ruilen. Ik zou eigenlijk alleen staan met 6 kinderen (waarvan 2 kleine baby’s) en dat zag ik niet zitten. Ik wilde dan liever op de andere groep staan met meer kinderen, maar wel met een collega er naast. Dat was geen probleem.

Die avond sliep ik gelukkig een heel stuk beter. Pas tegen half 5 werd ik een keer wakker van wat pijn in mijn rug. ‘s Ochtends voelde het wel wat stijf, maar echt zeer deed het niet meer. Ook deze dag voelde mijn rug steeds beter en kan ik eigenlijk bijna alles weer gewoon en voelt het meer als een aflopende spierpijn. Gelukkig maar! Ik ben me wel weer extra bewust geworden van hoe je het beste kan bukken en tillen: door de knieën!