Tijd voor Verjonging

Afgelopen week stapte ik rond 6 uur ‘s avonds in de auto van mijn vader. We hadden allebei thuis even snel iets kleins gegeten. Het echte avondeten zou op de terugweg ergens onderweg wel komen. We moesten namelijk een flink eindje gaan rijden. Ongeveer 110 kilometer heen en dan uiteraard ook weer terug. Het doel: kijken bij mijn (eventuele) nieuwe auto. En inmiddels kan ik zeggen dat het binnenkort ook echt mijn auto gaat worden. Binnenkort daarover meer.

Maar dat betekend ook dat ik afscheid ga nemen van mijn huidige autootje. Mijn trouwe automobiel die me toch een aantal jaar netjes van A naar B heeft gebracht. Hij gaat niet weg omdat hij slecht is, het niet meer doet of uit elkaar valt van ellende. Ik was gewoon toe aan een nieuwer model. Net zoals hij zijn voorganger verving. Dus stiekem is dit ook een beetje reclame. Ik zoek namelijk nog een nieuw “baasje” voor dit kleine scheurmonstertje.