Geocaching: de eerste keer

Een paar dagen terug zag ik in een vlog van Mascha van Beautygloss dat zij was gaan geocachen. Mijn aandacht werd gelijk getrokken: ik had er ooit wel eens van gehoord, maar ik dacht altijd dat het iets was wat je tijdens een georganiseerd uitje deed via één of ander bedrijf. Ik wist niet dat ieder willekeurig persoon met de beschikking over GPS dit kon doen. Ik zocht op de site van Mascha naar meer hierover en sloeg ook aan het googlen. Voor ik het wist had ik een app op mijn telefoon (ik gebruik c:geo voor Android) en kwam ik er achter dat er nog best veel caches waren in mijn omgeving. Maar voordat ik jullie de rest van mijn verhaal, eerst een filmpje die kort (maar krachtig) uitlegt wat geocaching nou eigenlijk is.

Dit leek me echt super leuk om te doen. Vol enthousiasme vertelde ik Kevin hierover, maar helaas met een domper op de ‘feestvreugde’. Kevin leek er niet echt de fun van in te zien. Toen ik het later aan mijn moeder en zusje vertelde: dezelfde reactie. Het leek er op dat ik, als ik wilde gaan geocachen, ik dat toch echt in mijn eentje moest gaan doen. Dat was wel even een dingetje, want het leek me namelijk veel leuker om samen met iemand te doen. Alleen is ook maar zo alleen.

En toen, op een vrije woensdagmiddag, kwam Sylvia bij mij langs en ik vertelde haar ook over geocaching. Wat het was en dat er in de buurt ook best veel caches verstopt lagen. En van Sylvia kreeg ik de reactie waar ik naar zocht: niet veel later zaten we in de auto op weg naar een wandelpad in de polder waar we negen caches zouden kunnen gaan vinden. Stiekem vonden we het allebei wel een beetje spannend. Op een positieve manier uiteraard.

De eerste cache was snel gevonden en dat was wel even een klein vreugdedansje waard. De derde op de route was de eerste cache die we niet konden vinden, maar dat mocht de pret niet drukken. Van de negen caches die er (zouden moeten) zijn, hebben we er zeven gevonden. Eén daarvan door een mede geocacher. Hij kwam vanaf de andere kant en vond de cache eerder dan ons. Hij liet ons wel als eerste in het logboek schrijven. Erg aardig. Even een kort praatje gehad en verteld dat we voor het eerst op pad waren en toen weer verder. Het wat hartstikke leuk, gezellig en we hebben een lekker stukje gewandeld. Dit gaan we vast vaker doen!