Naar het Dierenziekenhuis

Was dat even schrikken afgelopen zondag. Ik was Charlie niets vermoedend aan het kammen toen hij opeens keihard begon te krijsen/blazen/mauwen/of hoe je het ook bij een kat wilt noemen, toen ik aan zijn staart zat. “Daar is iets mis!”, dacht ik meteen en na toen ik voelde aan zijn staart, voelde ik een bult vlakbij het begin van zijn staart. Aangezien hij er zoveel pijn bij aangaf, wat mijn eerste gedachte dat zijn staart misschien flink gekneusd of gebroken was. Op Internet las ik dat een dierenarts daar eigenlijk weinig aan kon doen, dus ik besloot de volgende dag te gaan bellen.

Toen Charlie later naast mij op de bank lag te slapen, besloot ik nog even beter naar zijn staart te kijken. En toen schrok ik toch wel even van wat ik zag: hij had een diepe open wond van ongeveer 1,5cm lang. Gelijk de dienstdoende dierenarts gebeld (die in eerste instantie niet op nam) en halverwege de middag konden we terecht in het Dierenziekhuis Drechtsteek in Dordrecht.

Daar aangekomen werd Charlie in het systeem gezet en werd hij even algemeen onderzocht. Charlie was toen nog heel hard aan het spinnen, maar dat hield al snel op toen hij getemperatuurd moest worden. Dat vond meneer minder prettig en ook bleek daaruit dat hij toch al flink koorts had. Toen werd er naar zijn staart gekeken. De wond was goed ontstoken en het zag er naar uit dat deze er al een paar dagen zat. Er moest gehecht gaan worden, dus Charlie werd onder narcose gebracht.

Tijdens het scheren van zijn staart bleek er nog een wondje te zitten. Een kleinere, maar ook wel ontstoken. De dierenarts concludeerde aan de hand van de afstand tussen de twee wonden dat Charlie gebeten moest zijn door een andere kat. Ze heeft de wonden gespoeld en er wat pus uitgehaald. De kleine wond zou vanzelf wel genezen, maar de grotere wond moest dus gehecht worden. Omdat de wond al wat ouder was, moest ze de randen van de wond wegsnijden, zodat er een ‘verse’ wond zou ontstaan. Anders zou de wond niet goed genezen. Drie hechtingen later was de wond weer dicht, kreeg hij een prik om wakker te worden, een mooi blauw verband om zijn staart en een kap om zijn nek.

Daarna was het weer tijd om naar huis te gaan. We kregen een antibioticakuurtje mee, een pijnstillend/koorts remmend medicijn en een zalf. Dinsdag mag het verband er af en vrijdag moeten we langs de eigen dierenarts ter controle en om de hechtingen er uit te halen.

Thuis aangekomen hebben we een lekker plekje voor Charlie gemaakt, waar hij even rustig kon bijkomen van zijn narcose. Het arme beestje kon niet fatsoenlijk op zijn potjes staan en toen hij langzaam aan weer in beweging kwam, kwam hij tot de conclusie dat hij die gekke kap maar niet van zijn hoofd af kon krijgen. ‘s Avonds ging het al een stuk beter en heeft hij ook alweer wat gegeten. Alleen dat liggen en lopen met die kap bleef een beetje vreemd.

En vinden jullie stiekem ook niet dat Charlie er wel heel schattig uit ziet met die strik zo om zijn nek?