Dichter bij het bloeddonorschap

Eerder liet ik jullie in een artikel al weten dat ik bloeddonor wilde worden en dat ik de eerste stappen hier naar toe al had gezet. Op dat moment had ik een afspraak staan voor de keuring en inmiddels ben ik voor deze keuring langs geweest bij de bloedbank.

Toen ik aankwam bij de bloedbank moest ik als eerste mezelf legitimeren en een vragenlijst invullen. Deze vragen gingen over mijn gezondheid, risicofactoren en eventuele ziekten. Ik tekende voor het naar waarheid invullen van deze lijst en mocht daarna naar de donorarts. Deze vriendelijke meneer vertelde me nog een keer hoe alles precies in zijn werk gaat en wees mij nog een keer op het belang van het goed en eerlijk invullen van de vragenlijst. Je wilt het als donor natuurlijk niet hebben dat een patiënt nog zieker wordt van jouw bloed. Samen namen we de vragenlijst door. Ik had bijvoorbeeld bij de vraag of ik de afgelopen 6 maanden gezondheidsklachten heb gehad, ja ingevuld. Ik had namelijk keelontsteking gehad. Dit was gelukkig op dit moment geen risico meer. Vervolgens werd er ook gekeken of het voor mij veilig was om op dit moment donor te worden. Mijn bloeddruk en ijzergehalte werden gemeten. Toen deze ook allebei in orde bleken te zijn, mocht ik plaats nemen in één van de stoelen.

De donorarts vertelde me het één en ander over de mensen die op dat moment bezig waren met een donatie. Naast mij zaten twee dames die bloed kwamen doneren en tegenover mij zaten twee plasmadonoren (de vloeistof die de bloedcellen door het lichaam vervoert). De dames naast mij spraken vol lof tegen mij. Hoe goed ze het vonden dat ik me had aangemeld als bloeddonor en “dat op zo’n jonge leeftijd”. Hihi, ik zou er bijna van zijn gaan blozen. Daarna kwam er een donorassistente bij me om een paar buisjes bloed af te nemen. Terwijl ze vier buisjes met bloed vulde, praatte ze met me over waarom ik bloeddonor wilde zijn en dat er eigenlijk best veel mensen zijn die eigenlijk niet weten dat je je kan aanmelden als bloeddonor. Daarna mocht ik nog even plaats nemen in de wachtruimte om wat te drinken en te eten. Koffie, thee, appelsap, sinas, cola, gevulde koeken, stroopwafels, roze koeken. Genoeg keuze dus. Ondertussen las ik nog even het papier door met tips voor voor en na de donatie en daarna ging ik weer richting huis.

En nu is het wachten. Mijn bloed zal getest worden op hepatitis B en C, HIV (aidsvirus), syfilis (geslachtsziekte) en HTLV (Human T-cell Lymphotropic Virus; leukemievirus). Geen nieuws is goed nieuws en als dat het geval is zal ik ongeveer na vier weken mijn eerste oproepkaart op de mat krijgen. Het bloeddonorschap komt steeds dichterbij.