Personal

Bloeddonor: Voor het ‘echie’!

Sneller dan dat ik had verwacht, lag hij op de deurmat: mijn eerste oproepkaart van Sanquin. Dat betekent dus dat ik ben goed gekeurd en dat ik bloed mag gaan doneren! Eigenlijk had ik ook niet anders verwacht, maar je weet het natuurlijk nooit. Dus maakte ik een klein vreugdedansje en deelde ik het gelijk op social media. Ja, ik was er duidelijk erg blij mee. Ik ben nu echt een bloeddonor!

bloeddonor

Maar wat nu? Op de oproepkaart staat een oproepdatum en vanaf die datum mocht ik binnen twee weken bloed komen doneren. Binnen die twee weken hoef je dus geen afspraak te maken en kan je gewoon, met kaart, binnen komen lopen bij de bloedbank. Lukt het je niet om binnen die twee weken te komen, dan kun je ook een afspraak maken.

Na een blik in mijn agenda zag ik dat ik sowieso niet overdag kon gaan doneren, maar gelukkig is de bloedbank waar ik heen ga ook ‘s avonds open. Ik peilde even hoe Kevin en mijn zusje zaten qua afspraken die avonden, want ik wilde niet zelf rijden. Ik wist natuurlijk nog niet hoe ik me zou voelen na het doneren van een halve liter bloed. Uiteindelijk werd 19 juni de dag dat ik voor het eerst in actie mocht komen als bloeddonor. Mijn zusje zou mee gaan en rijden.

bloeddonor

Aangekomen op de bloedbank, bleek het een heel stuk drukker te zijn dan toen ik daar was voor mijn keuring. Grappig om te zien hoe mijn zusje reageerde op het hele gebeuren. Ze vond het maar een aparte bedoeling zo met al die donerende mensen op hun behandelstoelen. Terwijl zij ging zitten in het wacht-/koffiehoekje, vulde ik het vragenlijstje in wat je voor elke keuring moet invullen. Eigenlijk hetzelfde als bij de keuring. Daarna was het wachten op de donorarts om mijn vragenlijst door te nemen en mijn bloeddruk en het ijzergehalte te meten. Alles was in orde, al vond hij wel dat mijn bloeddruk voor het mooie wel iets lager mocht zijn. Maar waarschijnlijk lag dit aan de spanning van ‘de eerste keer’. Wel mooi dat ik door bloeddonor te worden, dat ook beter in de gaten kan houden. Ook leerde ik tijdens dit gesprek dat ik A-positief als bloedgroep heb, dat ze dat veel nodig hebben en dat ik dus waarschijnlijk wel het maximaal aantal keer van drie keer per jaar zal worden opgeroepen.

Daarna mocht ik weer terug naar het wacht-/koffiehoekje om te wachten op een lege behandelstoel. Ik vroeg gelijk aan de arts of mijn zusje er bij mocht zitten en dat was geen probleem. Niet snel daarna riepen ze mijn naam en mocht ik plaats nemen. Ze waren op de hoogte dat het mijn eerste keer was, dus alles werd rustig uitgelegd en daarna gingen ze dan echt prikken. De naald die ze gebruiken is wat dikker dan de naald bij het gewone bloedprikken en dat was het enige waar ik een klein beetje zenuwen voor had. Ik ben helemaal niet bang voor naalden en bloedprikken is bij mij nooit een punt geweest, maar toch… Maar het viel echt 100% mee.

Eerst werden er wat buisjes met bloed gevuld om te testen en daarna mocht ik het zakje gaan vullen. De assistente ging verder met andere donors en ondertussen stelde mijn zusje me vragen als: “Wat voel je nu? Voel je het er uit stromen? Is het niet gek?” Nee, dat bloed doneren was niets voor haar.  Opeens begon er een alarmbelletje te piepen. Mijn bloed scheen er wat langzaam uit te stromen, dus ik kreeg een soort stressballetje om in te knijpen en de bloedstroom op gang te helpen. Mijn zusje en ik kletsten wat verder, de arts en de assistenten kwamen nog even kijken hoe het ging en na zo’n 10 á 15 minuten begon het belletje weer te piepen. Ik was klaar en mocht afgekoppeld worden. De plek waar ik geprikt was, werd verbonden en we mochten even het zakje bloed voelen. Zo’n halve liter bloed weegt ongeveer 800 gram werd mij verteld.

Daarna vragen ze je nog even in de wacht-/koffieruimte te gaan zitten en wat te drinken en te eten. Mijn zusje kreeg een thee en ik nam cola met een roze koek. Lekker hoor. Na 10 minuten voelde ik me nog steeds prima en toen zijn we naar huis gereden.

Op een klein beetje een beurs gevoel op de plek van het prikken na, heb ik nergens last van gehad. Heel erg fijn natuurlijk. Ik had eigenlijk mijn zusje willen vragen om foto’s te maken met haar mobiel van hoe ik er bij lag, maar dat ben ik uiteindelijk helemaal vergeten. En later bedacht ik me dat jullie misschien helemaal geen behoefte hebben om foto’s te zien van een naald in mijn arm met een slangetje met stromend bloed eraan. Dus zeg het maar: als ik over ongeveer vier maanden weer word opgeroepen, zal ik dan foto’s maken om aan jullie te laten zien? Zijn er mensen die daar nieuwsgierig naar zijn, hoe dat er precies uit ziet? Ik weet dat er mensen zijn die echt niet tegen bloed kunnen, vandaar de vraag. Ik kan dan te foto’s eventueel ook in zwart/wit online zetten. Scheelt vaak al heel erg om de kleur niet te zien. Zegt U het maar!

Vorige artikel Volgende artikel

Dit vind je misschien ook wel leuk

13 Reacties

  • Reageer Di Mario 25 juni 2014 op 17:34

    goed gedaan dame. En voordat je het weet zit je er weer en vind je het heel normaal.

    Love as always
    Di Mario
    Di Mario heeft onlangs geplaatst..Dit was het nieuws (25 juni)

  • Reageer Jose Kwakernaat 25 juni 2014 op 20:26

    Fijn dat het je goed bevallen is. Ik ben jarenlang bloeddonor geweest. De laatste jaren ben ik plasmadonor. Dat duurt langer dan bloed doneren omdat het plasma uit het bloed wordt gefilterd en ik het bloed daarna weer terugkrijg. Kijk. Maar eens naar die machines wanneer je de volgende keer weer gaat doneren.
    Ha ha ik neem ook altijd koffie met een roze koek!!!

  • Reageer annouska 25 juni 2014 op 20:38

    Oeh wat fijn dat je eerste keer meegevallen is. Ik vind het echt super tof van je dat je het doet!
    annouska heeft onlangs geplaatst..Things happy girls have.

  • Reageer Olaf 25 juni 2014 op 20:52

    Goed bezig….. Waar ben je geweest? Bij de bloedbanken waar ik normaal kom, hebben ze geen cola 🙁 . Niet dat het mij uitmaakt, want een goede bak koffie en een lekkere koek is meer dan voldoende om even bij te komen. Happy Giving 🙂

  • Reageer bertine 25 juni 2014 op 22:53

    Leuke blog. Ik herken mezelf en de situatie op de bloedbank volledig in je verslagje. Ik was altijd bang voor spuiten en prikken, totdat ik zwanger werd en regelmatig gekeurd moest worden. Stelt eigenlijk niks voor zo’n prikje. Dus heb ik me na de bevalling opgegeven als volbloeddonor. 15 jaar, elke 6 maanden ging het prima, totdat men mij vroeg om plasma te geven. Ik ben meteen overgestapt. Nog minder duizelingen, lekker ietsje langer ontspannen op de behandelstoel, tijdens de afname genieten van een krentenbol en kruidenboullion en meteen na afname kwiek en fief weer op de benen.
    Plasma-afname mag vaker dan volbloed. Je kunt dus nog meer mensen helpen. Mijn baas vond het goed dat ik dit in mijn pauze ging doen, en alle tijd bovenop mijn pauze hoefde ik niet over te werken. Ik heb inderdaad even moeten pauzeren met bloed geven, na het zetten van een tattoo, maat dat is inmiddels verleden tijd. Ik ben weer volop in de plasmarunning. Wendy, succes met de volgende run.

  • Reageer Elise 26 juni 2014 op 08:23

    Oh echt fijn dat het goed is gegaan. Na de bevalling van de eerste was ik heel erg gemotiveerd om bloed te gaan geven. Niets is vanzelfsprekend. Ik ging vol goede moed bloed geven, maar viel vlak erna flauw en voelde me ’s avonds ook niet goed. Ik baalde er erg van omdat ik normaal overal ‘normaal’ op reageer. Gelukkig ben ik denk ik een uitzondering. Iedere bloeddonor die ik spreek kan er prima mee dealen. Bij de tweede zwangerschap wel ijverig urine gedoneerd voor moeders voor moeders haha.

  • Reageer Daniella 26 juni 2014 op 08:32

    Wat een mooi verhaal. Ik ben pas geleden geweest voor de keuring. Bij mij is het nu wachten op de oproepkaart. Ben benieuwd of ik mag doneren en hoe het mij gaat bevallen.

  • Reageer Tamara 26 juni 2014 op 10:14

    Heel goed! Super dat je dit doet!
    Tamara heeft onlangs geplaatst..Smoothies favorieten

  • Reageer Simone 26 juni 2014 op 15:59

    Ik blijf het zeggen, maar ik vind het echt goed dat je dit doet. Ik krijg er wel rillingen van dat het met een dikkere naald gebeurt. Brrrr…
    Simone heeft onlangs geplaatst..Yoga – Hoe gaat het nu?

  • Reageer Claudia 26 juni 2014 op 18:07

    Fijn dat je bloeddonor kon worden en dat je eerste keer positief is verlopen!
    Claudia heeft onlangs geplaatst..Time for change

  • Reageer alexa 27 juni 2014 op 07:39

    wat ontzettend goed dat je het hebt gedaan, respect
    alexa heeft onlangs geplaatst..Weekendje Duitsland

  • Reageer Sas 27 juni 2014 op 16:24

    Wat fijn dat het zo goed bevallen is!
    Sas heeft onlangs geplaatst..The Awesome List: Always do your best. What you plant now, you will harvest later

  • Reageer Jenn 9 juli 2014 op 12:19

    Fijn dat het goed bevallen is! Wat de foto’s betreft: mij maakt het helemaal niet uit. Ik kan er goed tegen, maar ik weet hoe het eruit ziet.
    Jenn heeft onlangs geplaatst..The thankfull project #2

  • Laat een reactie achter

    CommentLuv badge