Personal

R.I.P. MH17

Bijna elke blogger heeft er wel iets over geschreven en ook ik ga dat nu toch nog even doen. Het is inmiddels alweer twee weken geleden dat ik in de auto zat en het vreselijke nieuws hoorde. Het neerstorten van een vliegtuig, vermoedelijk neergeschoten, vertrokken vanaf Schiphol en waarschijnlijk dus met ook heel wat Nederlanders aan boord.

MH17

Vol ongeloof keek ik die avond naar de tv. Wat een vreselijk iets. Hoe? Waarom? Nog tientallen andere vragen. Die avond spraken ze over maximaal 60 Nederlandse slachtoffers. Dat was natuurlijk al vreselijk, maar toen ik de volgende ochtend wakker werd met het nieuws dat het inmiddels ging over (uiteindelijk) 193 landgenoten werd de schok alleen maar groter.

Op mijn werk praatte ik er kort over met collega’s. Nog niet iedereen wist dat het aantal Nederlandse slachtoffers inmiddels zo was gestegen. Verder konden we er eigenlijk weinig over praten. Kleine kinderen horen alles, vangen alles op en dus is het niet de plek om te praten over een neergeschoten vliegtuig, doden mensen en onze boosheid over het feit dat het hoogstwaarschijnlijk geen ongeluk was.

Onder tussen keek ik meerdere keren per dag op Nu.nl. In mijn pauzes via de app en thuis op de laptop. ‘s Avonds stond de tv standaard op het nieuws om de laatste berichten te volgen. Ik werd boos bij de verhalen dat er gesleept zou worden met lichamen van slachtoffers. Respectloos en wat zou er nog overblijven van eventueel bewijsmateriaal? Ik kreeg tranen in mijn ogen bij de geweldige toespraak van minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans. Die man beschreef perfect hoe wij ons hier in Nederland voelden.

Uiteindelijk kregen we goed nieuws, de lichamen zouden naar Nederland komen. Eindelijk. Woensdag was een dag van Nationale Rouw. Helaas heb ik daar weinig van meegekregen, omdat er natuurlijk ook nog gewoon gewerkt moest worden. Rond vier uur hebben we heel zachtjes de radio aangehad. Een minuut stilte houden met een groep vol kinderen is bijna onmogelijk, maar ze speelden wel even heel rustig. Ons kinderdagverblijf zit midden in een woonwijk en dus bleven we rond dat tijdstip even binnen. Uit respect voor de omwonenden even geen gillende kinderen op ons buitenspeelplein.

Toen ik thuis kwam, zag ik de colonne van rouwwagens op tv. Wat een ontzettend mooi gezicht. Al die mensen langs de weg, ons eerbetoon aan al die slachtoffers. Ik baalde er van dat ik er niet bij kon zijn. Ik wilde ook wat doen, mijn medeleven tonen. De dagen daarna moesten wij ook gewoon werken, maar zaterdag maakten wij tijd om bij (voorlopig) de laatste colonne van rouwwagens te gaan kijken. Zonder het er van te voren met elkaar over gehad te hebben, hadden we allebei het gevoel dat we dit moesten doen. En dus stonden we zaterdag, aan het begin van de avond, samen met nog honderden de andere mensen, langs de rijksweg bij Nieuwegein.

MH17MH17

De weg werd steeds rustiger, diverse politiewagens waren al voorbij gereden. Toen de weg echt helemaal stil leek te zijn, werden de mensen ook steeds stiller. Een hele mooie en bijzondere ervaring. In de verste zagen we de colonne verschijnen. Naarmate ze dichterbij kwamen, begonnen mensen te applaudisseren. Je hoorde alleen de motoren en de rouwwagens en het klappen van de mensen. Ik maakte een paar foto’s, maar pas toen ik niet meer via het schermpje van mijn telefoon naar de colonne keek, werd ik gegrepen door emoties. Tranen in mijn ogen. We bleven kijken tot de laatste wagens van Rijkswaterstaat en politie uit het zicht waren en liepen toen, met al die honderden andere mensen, terug naar de auto. Het was stil. En zoals Kevin op Facebook had neergezet: “Het voelt goed om hier geweest te zijn… Meer kan ik helaas niet doen.”

MH17MH17

Vorige artikel Volgende artikel

Dit vind je misschien ook wel leuk

8 Reacties

  • Reageer Manon 31 juli 2014 op 08:53

    Echt ongelovig dit. Voordat ik op vakantie ging, liep ik even naar al die bloemen op schiphol. Ik had een brok in mijn keel.
    Manon heeft onlangs geplaatst..Terug in NL! – Italië deel 1 – Floriana Beach Village

  • Reageer Jenn 31 juli 2014 op 14:53

    Wat mooi dat jullie dat gedaan hadden! Kippenvel bij het lezen.
    Jenn heeft onlangs geplaatst..De afloop van de 100 things challenge

  • Reageer Mama van Jenthe (Kelly) 31 juli 2014 op 21:03

    Bizar blogje. Respect! Ik had die woensdag ook een begrafenis. Echt een vreemde dag vond ik het..
    Mama van Jenthe (Kelly) heeft onlangs geplaatst..Zonnebrillen, kusjes lol & papa jarig!

  • Reageer Linda 31 juli 2014 op 22:50

    Wat een mooi stuk meis. Ik heb alles op de tv gevolg en dat was al indrukwekkend, langs de weg moet het helemaal bijzonder zijn geweest. Lief ook dat jullie zo meeleven en dat op deze manier laten zien. Konden wij maar meer doen..

  • Reageer monique 1 augustus 2014 op 11:00

    Dit heb je prachtig geschreven! En de foto’s zijn tevens erg indrukwekkend. Ik heb alles gevolgd en vind het verschrikkelijk, zo moeilijk om je echte gevoelens onder woorden of op papier te krijgen. Jij hebt het geweldig gedaan!
    monique heeft onlangs geplaatst..Uitje naar de dierentuin.

  • Reageer Karlijn 3 augustus 2014 op 17:19

    Wat heb je dit mooi beschreven. Ik zat in Noorwegen toen het gebeurde en ik ben er erg mee bezig geweest. Het is nieuws dat je niet meer loslaat. Ik kon niet stoppen met kijken naar het nieuws. Ik vond de terugkomst in Eindhoven erg mooi. Zo vol respect, en dat is precies wat ze verdienden. En wat mooi dat je langs de weg hebt gestaan, op de televisie was het al indrukwekkend moet je nagaan hoe het was als je daar stond. X

  • Reageer Sas 3 augustus 2014 op 21:27

    Wat een indrukwekkende foto’s
    Sas heeft onlangs geplaatst..Snapshots Week#31/2014

  • Reageer Bouchra 6 augustus 2014 op 14:18

    Ik heb ook alles gevolgd op televisie en dat was al erg indrukwekkend. Echt kippenvel.
    Bouchra heeft onlangs geplaatst..Recept: Quinoa salade met feta en courgette

  • Laat een antwoord achter aan Sas Annuleer reactie

    CommentLuv badge