Personal

Een zwaar onderwerp, maar een fijn gesprek

Ruim een week geleden reed ik op de snelweg van mijn werk richting huis. Terwijl ik met een gangetje van 120 kilometer per uur een rijtje vrachtwagens aan het inhalen was, hoorde ik een enorme knal. De knal was zo hard dat de schokgolf door heel mijn autootje te voelen was. Hetzelfde moment begon de vrachtwagen die ik net wilde inhalen, flink te slingeren en zag ik rook bij de wielen vandaan komen: een klapband. Gelukkig was het niet druk op de weg en wist de vrachtwagenchauffeur zijn wagen goed onder controle te houden. Ik kon uitwijken naar links en doordat ik mijn alarmlichten had aangezet, remde degene achter mij ook direct af. Eind goed, al goed. Het had ook heel anders kunnen lopen.

Om de schrik van me af te praten, belde ik Kevin op (handsfree of course) en nadat ik verteld had wat er was gebeurt, zei hij dat ik dan geluk had gehad. Een klapband bij een vrachtwagen, met zulke snelheden, kan ook een enorme chaos veroorzaken. En dat zette me toch wel even aan het denken: “jeetje, stel je voor dat…” Hoe vaak hoor je niet dat verkeersongelukken een tragisch gevolg hebben? En hoe vaak zijn het dan mensen die eigenlijk nog midden in het leven staan? Mensen die wellicht nog nooit hebben nagedacht over het einde van hun leven. Of misschien wel hun ideeën hadden, maar deze nooit hebben uitgesproken.

‘s Avonds tijdens het avondeten, kwamen Kevin en ik terug op wat er gebeurt was en vroeg ik hem: “Stel nou dat het heel anders had gelopen. Die vrachtwagen was gekanteld, in had niet uit kunnen wijken en ik had het niet na kunnen vertellen? Ik heb een begrafenisverzekering, maar hoe had mijn uitvaart er dan uitgezien?” We hadden het er zo een beetje over. Begraven of cremeren? Welke kleding zou ik aankrijgen? Wel of geen bloemen en zo wel: een bepaalde kleur of niet? Muziek? Sommige dingen kon Kevin wel goed voor me invullen, gewoon op basis van hoe hij mij kent. Maar er waren ook dingen die hij moeilijk vond, zoals bijvoorbeeld de kleding. Gewoon kleding zoals ik in het dagelijkse leven droeg of juist bijvoorbeeld dat ene nette jurkje wat ik mooi vond, maar eigenlijk nog maar weinig had aangehad?

IMG_2259

Het is een zwaar onderwerp en we hopen natuurlijk dat we nog lang niet zulke beslissingen hoeven te maken, maar het was wel fijn om het er even over te hebben. Hoe vervelend is het voor je nabestaande dat ze, naast het grote verdriet van het verliezen van een dierbare, ook nog eens geen idee hebben van hoe die persoon hun uitvaart graag zou hebben gehad? De discussies die misschien zullen volgen, omdat de ene het zo voor zich ziet en een ander weer anders. Praat er over met familie en/of vrienden en leg je wensen eventueel ergens vast. Kevin zijn opa had bijvoorbeeld al jaren voordat er überhaupt spraken was van een ziekte of iets dergelijks, een grote envelop in de kast liggen met daarin zijn wensen (inclusief singles van de muziek die hij graag wilde).

Heb jij al eens nagedacht over je uitvaart? Weten je partner en/of ouders van je wensen?

 

 

Vorige artikel Volgende artikel

Dit vind je misschien ook wel leuk

11 Reacties

  • Reageer Kim 17 april 2015 op 10:12

    Beetje gek misschien om te zeggen maar ik heb vandaag toevallig een artikel online gezet over mijn vader die vrij onverwacht overleed.. Toen stonden we voor al deze keuzes. Hij bleek er zelf al meer over na te hebben gedacht dan wij wisten of verwachtten. Vlak voordat het niet meer kon gaf hij ons nog zijn wensen door voor liedjes op de begrafenis, kleur van de kist en kleding bijvoorbeeld.. Heel bijzonder maar ook heel erg waardevol. Zonder die “aanwijzingen” was het zo zo zo moeilijk geweest. Ik denk dat je lang met de vraag rond blijft lopen of je het wel hebt gedaan op de manier waarop iemand het gewild had… Al doe je zoiets natuurlijk altijd naar beste eer en geweten, je wilt altijd doen wat je denkt dat het beste is.

    Hierna ben ik zelf ook wel meer gaan nadenken over wat ik zou willen. Echt gedeeld heb ik het niet. Waarschijnlijk omdat ik er zelf niet uit ben. Nu ben ik sowieso niet zo’n held in het maken van keuzes en zeker niet zulke grote keuzes. Ik wil eigenlijk vooral graag dat het zal gebeuren op een manier die mijn familie en vrienden mooi en fijn vinden. Een manier die ze aan mij herinnert… Dat is eigenlijk alles wat ik wens, maar ik zie ook dat dat nogal veel gevraagd is om hen al die keuzes te laten maken. Ik ga er denk ik toch nog maar weer eens over nadenken en het misschien eens bespreken. Bedankt voor deze blog!
    Kim heeft onlangs geplaatst..Praten over pappa #1

  • Reageer Sylvia 17 april 2015 op 12:41

    Ruim 3,5 jaar geleden overleed de vriend van een van mijn beste vriendinnen door een motorongeluk. Dat maakte op zijn hele omgeving enorme indruk, bij mij voornamelijk door het immense verdriet dat mijn vriendin had. Ik heb toen in een Word documentje e.e.a. genoteerd over hoe mijn begrafenis eruit zou moeten zien. Geen idee waarom, het zal op dat moment mijn manier van verwerken wel zijn geweest. Een jaar later heb ik dat document weer verwijderd, simpelweg omdat ik eigenlijk niet echt wensen heb over de muziek, bloemen, kaart, etc. en de dingen die ik eerder had genoteerd, eigenlijk niet zo belangrijk waren. Het gaat er mij denk ik voornamelijk om dat nabestaanden het op een goede manier af kunnen sluiten en voor hun gevoel doen wat het beste is. Zij moeten uiteindelijk tenslotte verder.
    Sylvia heeft onlangs geplaatst..sylviakuijsten.com twee maanden op zwart

  • Reageer Stephanie 17 april 2015 op 13:27

    Pfoee dan schrik je! Interessant en ook heel heftig dit onderwerp. Ik heb vorig jaar pas een uitvaartverzekering geregeld. Wel weet ik grotendeels hoe mijn begrafenis eruit moet gaan zien en ik heb dat in een documentje op de computer staan en naar familie en mijn vriend gemaild. Van hun weet ik het dan weer niet.. moet ik toch eens vragen.
    Stephanie heeft onlangs geplaatst..Review | Fotoboek van Webprint

  • Reageer Morgaine 17 april 2015 op 14:40

    Oh ja, omdat wij op den vrij veel mensen zijn verloren of op zeer jonge leeftijd in onze omgeving of juist eigen familie leden, denken wij daar zeker aan, en hebben het er met regelmaat over. Ik zeg al jaren dat ik het eens op wil schrijven en deze gewoon bij mijn verzekering wil stoppen, een brief eventueel met wensen en verder… hopen dat men zich eraan houdt.

    het zijn zware onderwerpen maar ik maak het bespreekbaar met iedereen om mij heen, vraag mijn moeder ook met regelmaat, als ze op vakantie gaan of zo, ligt alles nog hetzelfde? Voor het geval dat? Klinkt harsh, maar je weet NOOIT wanneer en hoe… natuurlijk ga ik er elke weer vanuit dat ze mijn souvenir komt brengen als ze weer terug komt. Maar daar hebben wij iets teveel voor meegemaakt ben ik bang.

    X
    Morgaine heeft onlangs geplaatst..Costa Brava 6: Blanes een hele wandeling die in het water liep?

  • Reageer Marion 17 april 2015 op 16:36

    Eergisteren zocht ik een mooie plek om te gaan wandelen. Ik kwam bij toeval uit op een natuurbegraafplaats. Ik vond het daar zo ontzettend mooi dat ik er een blog over schreef. Ik wil daar begraven worden. Mijn ouders zagen mijn blog en gingen eens kijken op internet. Tot eergisteren wilde zij allebei gecremeerd worden, maar nu willen ook zij dolgraag (nou ja… dolgraag, maar je snapt wat ik bedoel) op die begraafplaats begraven worden. Het zette mij ook aan het denken en gisteren heb ik met mijn man nogmaals het één en ander besproken. Met mijn zus heb ik het er regelmatig over, precies om datgene wat jij schrijft te voorkomen.
    Marion heeft onlangs geplaatst..Rewild Your Life: Dag 7

  • Reageer Eilish (artisticstateofmind) 17 april 2015 op 18:23

    Ik roep al mn hele leven dat ik begraven wil worden, dus dat weten ze in ieder geval. Verder, ik zou het echt nog niet weten. Maar ik denk dat mijn moeder me ook wel goed genoeg kent om die keuzes te kunnen maken als het echt zou moeten
    Eilish (artisticstateofmind) heeft onlangs geplaatst..Fashion ♥ Outfit of the day | Zomerse dag

  • Reageer Kimberley 17 april 2015 op 20:09

    Wat is dat schrikken, zeg! Gelukkig is er niks ernstigs gebeurd, maar ik begrijp wel dat je even ondersteboven bent. Toen ik zwanger was, heb ik alles geregeld. Ik wilde dat alles geregeld was, just in case. Je wil je kind natuurlijk ook niet zo achterlaten (überhaupt niet, natuurlijk!)… Goed dat jullie erover gepraat hebben.
    Kimberley heeft onlangs geplaatst..Mijn blogwishlist

  • Reageer Nina Simplynspecial 17 april 2015 op 22:46

    Mooi stuk, zet je wel aan het denken.. Ik heb wel een begrafenisverzekering, dus dat is al gedekt in ieder geval. Verder over details heb ik het eigenlijk nooit.. Niet iets waar ik echt aan denk zeg maar. Maar wel goed om eens over na te denken inderdaad!
    Nina Simplynspecial heeft onlangs geplaatst..Terug bij je ex?

  • Reageer Zo simpel is dan geluk 18 april 2015 op 10:41

    Dat is even schrikken!
    Ik heb voor mezelf niet helemaal vaststaan hoe ik mijn uitvaart wil hebben. Maar binnen ons gezin weet iedereen wel dat ik gecremeerd wil worden en welke muziek ik graag wil. De rest vind ik niet zo belangrijk.
    Overigens heb ik het hier ook wel regelmatig met een vriendin over. Zij is ongeneeslijk ziek en weet dus dat ze binnen nu en een aantal jaar zal overlijden.
    Zo simpel is dan geluk heeft onlangs geplaatst..Serieuzer bloggen?

  • Reageer kim 18 april 2015 op 11:59

    Dat is schrikken! Ik moet zeggen dat ik er wel eens over nadenk, maar ik echt geen idee heb wat ik zou willen. Ik vind het heel moeilijk om te bedenken of ik begraven of gecremeerd wil worden. Ik vind het eigenlijk allebei niks! Ik heb wel een aantal nummers waarvan ik het fijn zou vinden als ze gedraaid worden maar verder niks.
    kim heeft onlangs geplaatst..Friday Favorites: #20

  • Reageer Lonneke 21 april 2015 op 14:41

    Wat schrikken zeg! Ik moet eerlijk zeggen dat wij het daar al regelmatig over hebben gehad. Wat wil je? Wat moeten we regelen? Zeker nu we een kleine hebben is het allemaal extra belangrijk. En verder… pluk de dag!
    Lonneke heeft onlangs geplaatst..In beeld: april #1

  • Laat een antwoord achter aan Kim Annuleer reactie

    CommentLuv badge