Zwangerschap

Mijn zwangerschap – Week 5 t/m 11

Zwanger zijn is een bijzonder iets en geen zwangerschap is hetzelfde. Ikzelf vind het altijd heel erg leuk om te lezen hoe andere hun zwangerschap beleven. Daarom besloot ik dat ook ik om de zoveel weken een update online zal zetten over mijn zwangerschap. Er zullen vast ook wel losse artikelen online verschijnen en daarom zal ik vast ook wel eens wat dubbel vertellen, maar zie deze updates maar als een soort samenvatting.

Week 5

Precies op de dag dat ik vijf weken zwanger was, deed ik de eerste zwangerschapstest. Ik was inmiddels drie dagen overtijd, maar had nog niet eerder het lef gehad om te testen. Het was al een paar keer eerder gebeurt dat mijn menstruatie een paar dagen langer op zich liet wachten en dat ik met lichte teleurstelling naar een zwangerschapstest had zitten kijken. Maar dit keer was het dus raak. Mijn gevoelens en gedachten vlogen gelijk alle kanten op. Natuurlijk was ik blij, maar ook mega verbaast en tegelijkertijd was het allemaal gelijk ook erg spannend. Kan ik dit echt? Kunnen we dit echt? Misschien toch stiekem al een beetje last van de hormonen?

Kevin was op dat moment niet thuis en hij wist ook niet dat ik een test was gaan halen. Ik besloot een kaartje voor hem te maken. Ik tekende een vraagteken op een blanco wenskaart en kleurde deze in met blauw en roze. Aan de binnenkant schreef ik een zelf verzonnen gedichtje over het feit dat hij, als alles goed gaat, volgend jaar vader zou zijn. Ik pakte een doosje wat ik nog had liggen en begon deze te vullen. Een laagje zijdevloei, de positieve test, weer een laagje zijdevloei en daar bovenop de kaart. Ik legde hem op zijn kussen en daarna was het wachten tot hij weer thuis en naar bed zou komen. Beetje jammer dat dit veel later was dan verwacht. Ik was dus al half slaperig, hij was al half slaperig. Daardoor heb ik zijn reactie niet echt gezien toen hij het las en de positieve test zag. Zijn eerste reactie was: “Ow ja, is het gelukt?” Alsof ik net kapotte fietsband had gerepareerd. Hahaha. Hij zal ook wel verbaasd zijn geweest en niet goed hebben geweten hoe te reageren. Tel daar bij op dat het al na middernacht was en we gewoon allebei toe waren al slaap. Gelukkig vertelde hij me ook dat hij blij was en dat was het belangrijkste op dat moment.

Die week deed ik nog twee keer een zwangerschapstest. Een gewone en zo’n digitale. Gewoon ter bevestiging, want het voelde nog steeds erg onwerkelijk. Zeker omdat ik (nog) totaal geen last had van zwangerschapskwaaltjes.

Week 6

Deze week de eerste dingen geregeld omtrent de zwangerschap. Ik belde de huisarts om het goede nieuws door te geven. Ook koos ik een verloskundigenpraktijk en belde deze voor een eerste afspraak. Ook de bloedbank werd door me gebeld. Ik had namelijk die week eigenlijk een afspraak voor een plasmadonatie en deze kon nu natuurlijk niet meer door gaan. Als je zwanger bent, mag je namelijk niet doneren. De reactie van de dame aan de andere kant van de lijn was trouwens ook heel erg leuk. Toen ze me vroeg wat de reden was dat ik de afspraak wilde afzeggen en of ze vast een andere afspraak kon inplannen, vertelde ik haar dat ik zwanger was. Er kwam een enorm enthousiaste reactie terug. Alsof ik een goede vriendin van haar was die met het goede nieuws kwam. Samen rekende we uit wanneer ik dan ongeveer weer zou mogen doneren en ze zette een herinnering in het systeem om me dan weer te benaderen.

Ook melde ik me deze week aan voor Moeders voor Moeders en begon mijn eerste week van plassen in een potje. Het eerste cadeautje voor de baby kreeg ik van de informatrice: een mooie, zachte omslagdoek. Voor mezelf kocht ik het 9 maanden dagboek van Pauline. Ik wilde graag zoiets bijhouden. Leek me leuk voor later: voor mezelf en voor onze kindje om het terug te kunnen lezen als het wat ouder is.

Deze week sprak ik dus voor het eerst een paar keer hardop uit dat ik zwanger ben. “Ik ben zwanger.” Het voelde toen heel erg vreemd om te zeggen.

Week 7

Hallo zwangerschapskwaaltjes. Of eigen enkelvoud, want ik heb alleen last van vermoeidheid. Precies tijdens een drukke periode op mijn werk. Ik was dus niet de meest gezellige collega en als ik een dagje vrij was, dan sliep ik enorm veel. Ik heb dagen meegemaakt dat ik maar vier  of vijf uur op een dag echt wakker was.

Week 8

Eigenlijk had ik deze week voor de eerste keer langs mogen komen bij de verloskundige, maar omdat Kevin er erg graag bij wilde zijn en hij het liefst ’s avonds gaat, is de afspraak pas volgende week. Aan de ene kant niet erg, des te meer zien we op de echo, maar anderzijds was ik nu wel heel erg ongeduldig aan het worden. Was die vermoeidheid echt van het zwanger zijn of komt het gewoon door de drukte op het werk en het feit dat ik toe ben aan vakantie? Gaat het nog wel goed met de baby? De angst voor een miskraam was toch zeker wel aanwezig. Ik had het bij een collega waar ik goed mee op kon schieten een paar keer fout zien gaan en dat spookte toch door mijn hoofd.

Week 9

Eindelijk! Onze eerste afspraak bij de verloskundige. Door de zomervakantie had ik niet één van de meiden die bij de praktijk werkte, maar een waarneemster. Niet erg, maakte me niet uit, als alles maar goed gaat me het kleine wondertje in mijn buik. Ik mocht gelijk gaan liggen en al heel snel was het kleine boontje met knipperend hartje in beeld. Ik durfde bijna niet adem te halen, bang dat we de kleine dan niet meer zouden zien. Tranen in mijn ogen en Kevin was er ook helemaal stil van. Ze controleerde of verder alles in orde was, stelde ons nog wat vragen, ik kreeg een papier mee om te gaan bloedprikken en een lief koffertje van Woezel en Pip met daarin wat magazines, reclame en presentjes voor de baby.

De volgende ochtend wilde ik gaan bloedprikken, maar was ik mijn mapje met pasjes en dergelijke kwijt. Identiteitsbewijs, rijbewijs, pinpas, zorgpas en nog wat pasjes en een beetje los geld. Het hele huis werd ondersteboven gehaald, ik zocht op straat bij Kevins auto en in Kevins auto. Ik had hem voor het laatste gezien bij de verloskundige en Kevin is daar nog in de straat gaan kijken. Ik had meerdere keren contact met de verloskundigenpraktijk in de hoop dat hij daar lag, maar helaas… Niks! Fijn… Is dat ook een vorm van zwangerschapsdementie? Ongeveer 150 euro lichter, maar weer met alle benodigde pasjes, kon ik dan toch een paar dagen later gaan bloedprikken.

Week 10

De verloskundige belde de dag na het bloedprikken. Ze had de uitslag. Alles zag er goed uit, alleen mijn suikerwaardes waren te hoog. Ze maakte zich nog geen zorgen, want ik had immers niet nuchter hoeven prikken. Toen ze hoorde dat ik net daarvoor nog een ontbijtje had gegeten, vertelde ze dat dat waarschijnlijk de reden was. Toch moest ik nog maar een keer nuchter gaan prikken. Ze zou een formulier bij mij door de brievenbus doen en zo zat ik enkele dagen later weer met een naald in mijn arm.

Verder gaat het met mij nog steeds goed. Buiten de vermoeidheid om heb ik nergens last van. Wel vind ik het steeds moeilijker om tegen mensen te moeten liegen. Ik heb deze week vakantie en iedereen vraagt waarom ik ’s avonds niet gezellig op de camping van de Speel-In ben en waarom ik niet gezellig een wijntje mee drink. Mijn beste vriendin Sylvia heb ik het deze week verteld. Tegen haar kon ik gewoon echt niet meer liegen. Haar reactie was echt super en het was enorm fijn dat ik nu tegen iemand kon praten over hoe ik me voelde en wat ik allemaal meemaakte.

Week 11

Ook deze week heb ik nog vakantie en daar geniet ik lekker van. Vooral van het feit dat ik me nu toch wel wat minder moe ga voelen. Deze week besluiten we het goede nieuws aan onze ouders te gaan vertellen. We plannen een zondag vol met bezoekjes. Eerst Kevins moeder, dan zijn vader en vervolgens mijn ouders en zusje. De boodschap brengen we door middel van een fotolijstje. Ik heb simpele witte fotolijstjes gekocht en in photoshop de echo foto met daarboven een gedichtje gemaakt. Deze ingepakt en tijdens de bezoekjes gegeven. De reacties waren leuk en vooral mijn zusje sprong zowat een gat in de lucht. Die zat al maanden te wachten op dit nieuws en wist eigenlijk al zeker dat we daarom opeens langs kwamen. Tja, ik had dan ook wel expliciet aan haar gevraagd of ze thuis was.

Bewaren

Vorige artikel Volgende artikel

Dit vind je misschien ook wel leuk

7 Reacties

  • Reageer Kirsten 10 oktober 2016 op 13:20

    Leuk om die updates mee te lezen! Die vermoeidheid is normaal, maar gaat gelukkig wel over in semester 2 nromaal 🙂 Dat lijstje met gedichtje voor de aankondiging van de zwangerschap is trouwens echt top!
    Kirsten heeft onlangs geplaatst..Na de bevalling in het ziekenhuis

  • Reageer Zo simpel is dan geluk 10 oktober 2016 op 19:16

    Super leuk gedaan dat fotolijstje! Het lijkt me zo lastig om hierover in eerste instantie je mond te moeten houden, haha! Ben nu al benieuwd naar de updates die komen gaan.
    Zo simpel is dan geluk heeft onlangs geplaatst..Zo simpel is dan geluk | Vakantie

  • Reageer Saskia 11 oktober 2016 op 10:55

    Oh wat leuk dat laatste fotolijstje!<3 Leuk ook zo die updates te lezen. ben zo blij voor jullie!

  • Reageer Saar 15 oktober 2016 op 21:34

    Leuke update! En fijn dat de vermoeidheid wat over is!
    Saar heeft onlangs geplaatst..Huisje: Moodboard Woonkamer

  • Reageer Esmeralda 16 oktober 2016 op 10:59

    Ik lees het nu pas maar gefeliciteerd! En wat leuk zo’n fotolijstje. Ik blijf je volgen!

  • Reageer Esmeralda 16 oktober 2016 op 11:00

    Ik lees het nu pas maar gefeliciteerd! En wat leuk zo’n fotolijstje. Ik blijf je volgen!!
    Esmeralda heeft onlangs geplaatst..Time for a break

  • Reageer Natasja 19 oktober 2016 op 09:16

    Superleuk!
    Ik reageer niet vaak, maar lees af en toe wel mee.. 😉
    Nog een tip.. er zijn heel veel winkels waar je gratis pakketjes kunt ophalen, van supermarkten, kruidvat, prenatal en dergelijke aan toe! Het loont echt om daar naar op zoek te gaan. Soms moet je een geboortekaartje inleveren en soms kun je het al ophalen als je nog zwanger bent. Er zit dan wel veel reclame in, maar ook leuke hebbedingetjes!

    Qua kraamzorg: kijk goed hoeveel uur je die mensen over de vloer wil hebben.. Ik had veel ste veel uren, waardoor ik echt baalde.. bij mn 2e deed ze voor elke scheet de wasmachine aanzetten en mn strijkplank heeft nu een vlek omdat ze zo nodig nog net niet mn onderbroek wilde strijken (en ik strijk nooit, dus was echt niet nodig!). Het is fijn om hulp te hebben, maar als iemand je niet ligt, dan zit je er toch een x-aantal uren mee opgescheept in je eigen huis.

    Verder.. luister goed naar je lijf.. ben je moe, dan gewoon een middagdutje doen.. heb je pijn je benen, ga echt zitten! Heb je trek in iets, eet het, want het kan zijn dat je een bepaalde vitamine extra nodig hebt. 😉

  • Laat een antwoord achter aan Esmeralda Annuleer reactie

    CommentLuv badge