Zwanger zijn is een bijzonder iets en geen zwangerschap is hetzelfde. Ikzelf vind het altijd heel erg leuk om te lezen hoe andere hun zwangerschap beleven. Daarom besloot ik dat ook ik om de zoveel weken een update online zal zetten over mijn zwangerschap. Er zullen vast ook wel losse artikelen online verschijnen en daarom zal ik vast ook wel eens wat dubbel vertellen, maar zie deze updates maar als een soort samenvatting.
Week 31
De feestdagen zijn allemaal weer voorbij en ik ga weer lekker aan het werk deze week. Mijn baas heeft me vooruitlopend op mijn verlof al een dagje minder ingepland. Op zich heb ik nog niet echt het gevoel dat ik het ‘nodig’ heb, maar lekker is het wel. De collega die mijn verlof gaat opvullen begint deze week ook en dus is er een mailtje uit gegaan naar alle ouders om ze hierover te informeren. Ik krijg deze week dan ook heel veel opmerkingen van ouders in de trant van: “Jeetje, nu al bijna met verlof. Wat is dat snel gegaan!” En ik kan niet anders dan het beamen. De weken zijn echt voorbij gevlogen!
De kerstboom is opgeruimd en de box staat alvast in de woonkamer. Op die manier kunnen de katten er vast aan wennen en kan ik hun leren dat de box niet een nieuwe slaapplek voor ze is. Maar het lijkt wel alsof ze dat van zichzelf al hebben begrepen, want ze hebben er eigenlijk weinig interesse voor. In tegenstelling tot Charlie als het om de wandelwagen en de Maxi-cosi gaat. Hij lijkt van die dingen te denken dat het zijn nieuwe bedjes zijn. Maar zilverfolie lijkt wonderen te doen, hahaha.
Deze zwangerschapsweek kwam er ook iemand van de kraamzorg langs. Ze heeft me het één en ander verteld en ik heb wat vragen beantwoord. Ook wilde ze mijn slaapkamer en de kamer van de kleine zien. Bij binnenkomst had ze al gezegd dat ik onze trap maar eens met de verloskundige moest bespreken, want ze vond hem er maar stijl uitzien. Ik gaf aan dat dit gezichtsbedrog is door de vorm van de traptreden en gelukkig zag ze dat zelf ook wel in toen we naar boven liepen. Toch moest ik het ook nog maar even bespreken met de verloskundige. Ook moest ik bespreken dat ik, vanaf het voeteneind gezien, normaal aan de rechterkant van het bed slaap. Normaal ‘moet’ je dus aan de linkerkant liggen schijnbaar. Als ik er nu over na denk, snap ik dat wel, maar eerder had ik er nog niets over gezien of gelezen. Zo zie je maar weer: je leert steeds nieuwe dingen.
Ook was er deze week een voorlichtingsavond van de verloskundige over de bevalling. Daarop volgend kon je nog kiezen uit drie introductie-workshops. Ik ben bij die over borstvoeding geweest. Het meeste was allemaal al wel bekend, maar toch is het fijn om alles nog eens een keer zo op een rijtje gezet te horen.
Week 32
Het lijkt alsof ik minder last heb van maagzuur. Des te meer ‘last’ heb ik van de kleine dat ze met haar bips lekker hoog ligt. Als ik een tijdje zit, bijvoorbeeld tijdens het typen van een artikel voor mijn blog, dan is dat echt zo comfortabel niet. Ik heb het gevoel alsof ze in de beknelling ligt onder mijn ribben. Staan en lopen voelen dan echt een stuk prettiger.
Ik krijg steeds meer de behoefte om alles echt helemaal af te gaan maken en krijgen qua baby(-kamer). Er moeten nog planken aan de muur, we hebben lijstjes gekocht om leuke posters boven haar bedje te hangen. Ik wil de babyuitzetlijst gaan afwerken: bedtextiel kopen, aankleedkussen, hydrofiele doeken en al dat meer. Ik wil alles een plek gaan geven en de commode indelen. Zouden dit nou het begin van nesteldrang zijn?
Verder heb ik toch maatregelen wat betreft de box moeten nemen. Opeens besloot Charlie dat het toch wel een interessante plek was om lekker in te gaan zitten. De plantenspuit staat dus voor het grijpen en ik heb de box gevuld met ballonnen. Toen ik de ballonnen aan het opblazen was, keken de katten me al met grote, angstige ogen aan en tot nu toe laten ze de box links liggen.
Week 33
Drukke week, deze zwangerschapsweek. Allereerst had ik een trainingsdag van mijn werk en dat betekende dat ik op zaterdag zes uur lang volgepland stond. Het is dan wel niet zo intensief als een echte werkdag, maar ik merkte het uiteraard wel dat mijn weekend opeens een dag korter was dan normaal. Maar goed, het was leerzaam en dus hoor je mij niet klagen.
De 24e van januari stond helemaal in het teken van babygerelateerde zaken. Zo gingen we naar het gemeentehuis om de erkenning van de kleine meid te regelen. Eigenlijk kon dat alleen in de ochtend, maar omdat Kevin al eerder naar huis moest komen van zijn werk in verband met een afspraak bij de verloskundige, hebben ze geregeld dat we einde van de middag terecht konden. Super fijn! Anders had hij er bij wijze van een hele dag voor vrij moeten nemen.
Daarna dus ook nog naar de verloskundige en daar kregen we weer een echo. Omdat het dametje alweer zo groot is geworden, kregen we haar niet helemaal mooi/goed meer te zien, maar alles was verder wel helemaal in orde en ze ligt nog steeds netjes met haar hoofd naar beneden. Ze is en blijf een drukke dame. De armpjes en beentjes bleven maar niet stil liggen. Ook kon de verloskundige voelen dat ze al een stukje was ingedaald, dus dat zou wellicht verklaren waarom ik opeens weer minder last had van maagzuur. We kregen vervolgens ook nog bel-instructies voor als de bevalling zich aan gaat dienen. Weer zo’n moment dat je beseft dat het allemaal wel erg dichtbij begint te komen.
Week 34
Officieel ben ik per 25 januari met verlof, maar op 26 januari heb ik mijn laatste werkdag. Dat kwam qua planning gewoon even zo uit en het is ook gewoon prima. Wel gek hoor en het dringt me nog steeds niet helemaal door. Ik zal gewoon tot ergens halverwege/eind mei niet meer aan het werk zijn. Ik heb de kinderen een kleinigheidje getrakteerd met een gedichtje er bij:
Ik ben vanaf nu een hele poos vrij.
Er komt bij juf Wendy namelijk een kleine baby bij.
Over een aantal maandjes kom ik weer met jullie spelen.
Tot dan zorgen de andere juffen dat jullie je niet vervelen!
Ik vond het wel leuk om een kleine traktatie in de mandjes van de kinderen te doen, omdat ik niet alle ouders meer zou zien voor het begin van mijn verlof. Ondanks dat er per mail al was verteld dat er een collega was aangenomen om mijn zwangerschapsverlof op te vangen, merkte ik dat niet alle ouders door hadden dat het al zo ver was. En aangezien ik er een hoop toch al een aantal jaar ken, wilde ik het op deze manier toch nog even ‘persoonlijk’ aan ze laten weten.
Voor de collega’s had ik ook wat lekkers in de kantine gezet: mini chocolade-zoenen met roze muisjes. Ik had er een papier bij gezet met: “Ik ga lekker niks doen, dus voor jullie vast een baby-zoen!”
Verder deed ik deze week nog even een herhalingscursus van mijn Kinder EHBO, gingen we in het weekend er op uit om het baby-uitzetlijstje van de kraamzorg af te werken en liet ik een gipsbuik maken. Over die gipsbuik zal ik nog wel wat meer vertellen tegen de tijd dat hij helemaal af is, want ze gaan hem ook voor me bekleden.
Week 35
Het lijkt wel dat, sinds ik thuis zit, ik juist meer last van mijn lijf begin te krijgen. Vooral mijn rug is het er af en toe helemaal niet mee eens. Maar goed, misschien komt dit juist omdat ik nu heel veel zit. Zittend op de bank om serie te kijken, zittend aan de eettafel terwijl ik bezig ben aan mijn blog of andere dingen op de laptop. Op mijn werk ging ik juist zo min mogelijk zitten, omdat ik dat niet fijn vond. Maar goed, aan de andere kant hoort het er ook gewoon bij dat het aan het einde zwaarder wordt. Die kleine groeit ook nog steeds.
Ik zorgde er voor dat we deze zwangerschapsweek weer iets konden afstrepen op onze “nog te regelen voor de baby komt”-lijst: bedverhogers en een ondersteek. Online kon ik ze via het kraambureau aanvragen en zelf aangeven wanneer ik ze bezorgd wilde hebben. Ik heb het zo gepland dat we anderhalve week de tijd hebben voor ze onder het bed moeten zitten. Lekker op tijd, maar Kevin is ook altijd druk zat en ik zie het niet gebeuren dat ik ze zelf onder het bed ga plaatsen.
Wat ik ook nog gedaan heb, is al de kleertjes en ander textiel van/voor de baby gewassen. Alles ligt nu schoongewassen in de commode en de kledingkast. Ik heb ook al een indeling gemaakt waarvan ik denk dat deze handig is. Maar goed, dat kan misschien nog wel 10x veranderen voor die tijd. Hahaha. Ik kwam er wel achter dat ik eigenlijk maar heel weinig heb in maatje 50. Het meeste wat ik heb is maatje 50/56. Lastig hoor, want als ik het op elkaar leg, dan is het bijna net zo groot.
Kevin en ik zijn ook nog eens 13 jaar een stel deze week en dus zijn we nog even lekker samen gaan eten bij De Beren in Barendrecht. Altijd leuk en lekker. Op naar nog heel veel jaren samen en dan sowieso met één er bij.
1 Reactie
Leuk om je update te lezen! Geniet van je verlof 🙂
Jenn heeft onlangs geplaatst..Races to run in 2017