Cats, Zwangerschap

Onze katten tijdens de zwangerschap

Binnenkort zal er in ons huis ook een klein baby’tje wonen. Dat brengt natuurlijk van alles met zich mee. Waar wij ons daar een beetje op kunnen voorbereiden, is dat toch een heel ander verhaal voor onze andere twee ‘kids’. Onze katers Charlie en O’Malley overkomt het gewoon allemaal maar en het is best grappig om te zien hoe ze op het één of het ander reageren. Want leg het hun maar eens uit dat al die zachte spulletjes niet zijn om op te slapen of dat die dikke buik van de vrouw niet is om hun te plagen.

Zijn al die dozen voor ons?

Katten en kartonnen dozen. Ik hoef de meeste mensen denk ik niet meer uit te leggen dat dat een match made in heaven is. Ook onze poezenbeesten zijn dol op kartonnen dozen. Toen de grote bestelling babyspullen werd bezorgd, waren de katten dan ook helemaal enthousiast. Naja, natuurlijk niet op het moment dat die mannen heen en weer liepen door het huis. Maar toen de rust weer terug was, werden alle dozen grondig geïnspecteerd: snuffelen aan alle kanten, even er achterlangs en natuurlijk ook even er bovenop. “Helaas boys, er zit niks voor jullie bij.”

Wat gebeurt er toch allemaal in dat kamertje?

Dat ene kamertje was eerst een rommelhok en dus een hele leuke plek om lekker te klimmen, te klauteren en je te verstoppen. Meestal was die deur dan ook gesloten, want als ze éénmaal op dat kamertje zaten, kreeg je ze er niet zo makkelijk meer vanaf. Maar opeens staat de deur naar dat kamertje toch wel vaak open. Eerst gingen alle spullen er uit en toen kwamen er opeens allerlei meubeltjes in terug. Elke keer als ik de deur open deed van het kamertje, kwamen ze enthousiast aanrennen. Even weer een rondje snuffelen!

Wat een fijne nieuw slaapplek!

Ik vind het prima dat de katten rondlopen in het kamertje. Ze mogen van mij ook best op de vensterbank en ook bovenop de kledingkast vind ik geen probleem. Maar ja, er zijn zoveel andere plekken die natuurlijk heerlijk zijn om te slapen. In het ledikantje, op het verschoonkussen, in de wagenbak of in de Maxi-Cosi. Charlie heeft het allemaal al geprobeerd en steeds weer werd hij weggejaagd. Je ziet hem dan denken: “Hè balen! Mag ik hier ook al niet liggen?!” Hij werd ook steeds creatiever. Op een gegeven moment was ik de kleertjes aan het uitzoeken nadat ik ze had gewassen. Ik had allemaal van die stoffen bakken van de IKEA om de kleding in te sorteren. Eén daarvan had ik even in het ledikantje gezet. Charlie zat lekker mee te kijken in de vensterbank, maar opeens was ik hem kwijt. Waar lag meneer? In die bak in het ledikantje. “Kijk mama, nu lig ik niet op de dekentjes, maar toch in het bedje. Goed hè?!” Helaas jongen, ook dat gaan we niet doen.

Help, ballonnen!

Toen de kerstboom weer de woonkamer uit ging, kwam de box daarvoor in de plaats. Voornamelijk om de katten te laten wennen aan dit nieuwe ding in een kamer waar hun ook altijd vrij kunnen rondlopen. In tegenstelling tot de babykamer, want daar gaat de deur van dicht als de kleine slaapt of we daar niet aanwezig zijn. Maar ook voor de box geldt de regel: het is geen nieuw slaapplekje voor onze harige boys. Een hele tijd ging dat eigenlijk wel goed: ze liepen hooguit over de rand van de box. Maar toen opeens gingen zowel Charlie als O’Malley ook in de box zitten. Tijd voor iets wat ze echt helemaal niks vinden: ballonnen. Bij de Action had ik een zakje ballonnen gehaald en deze gingen opgeblazen in de box. Tijdens het opblazen zag je ze al met grote ogen kijken en sindsdien komen ze niet meer verder dan de rand van de box.

Mama, hoe moet ik nou bij je komen liggen?

Onze katten zijn best wel kroelkontjes. O’Malley alleen op bed, maar Charlie ook gewoon overdag als we bijvoorbeeld op de bank zitten. En Charlie lag dan eigenlijk het liefste bij mij. Dat gaat alleen toch allemaal wat minder makkelijk tegenwoordig. Hij komt nog steeds heel enthousiast naar me toe, maar zodra hij op schoot zit en een plek probeert te vinden, loopt hij toch tegen een probleem aan. Die buik zit in de weg! Normaal lag hij of gewoon op mijn schoot of half tegen mijn lijf aan omhoog. Beide gaat nu niet meer zo makkelijk. Soms doet hij een poging en gaat hij toch een soort van liggen, maar lang duurt het nooit. Zeker niet als Kevin naast me zit. Dan staat hij op, loopt hij naar Kevin, ploft daar neer en gaat dan mij aan zitten kijken met van die knijpende oogjes. “Mama, ik lig nu hier, maar ik doe net of ik bij jou lig, oké?”

Mama, waarom schop je mij?

Als ik op mijn rug lig, is komen kroelen echter geen probleem. Charlie en O’Malley beklimmen mijn buik als de Mount Everest en gaan dan heerlijk liggen spinnen. Dat blijft alleen vaak niet onopgemerkt bij de kleine dame in mijn buik. Het is dan ook al meerdere keren gebeurt dat Charlie en/of O’Malley een flinke stoot kregen. Met een verontwaardigde blik als gevolg en soms lopen ze ook gelijk weer weg. Tja, leg ze dan maar eens uit dat ik dat niet doe.

Bewaren

Bewaren

Vorige artikel Volgende artikel

Dit vind je misschien ook wel leuk

3 Reacties

  • Reageer Zo simpel is dan geluk 27 februari 2017 op 18:57

    Geweldig leuk om te lezen hoe de katten erop reageren. 🙂
    Zo simpel is dan geluk heeft onlangs geplaatst..Een beetje teveel

  • Reageer Marsha 27 februari 2017 op 20:09

    Aww…wat een super leuk artikel hihi. Ik ben erg benieuwd hoe mijn 2 katers zullen reageren als ik ooit zwanger zal worden haha.
    Marsha heeft onlangs geplaatst..Sfeer impressie Huishoudbeurs 2017

  • Reageer Saskia 3 maart 2017 op 13:59

    Haha ja die eerste foto, je ziet hem kijken van HUH, wat gebeurd er allemaal? Lijkt me zeker een verandering voor de beestjes.. Benieuwd hoe ze erop gaan regeren.

  • Laat een antwoord achter aan Marsha Annuleer reactie

    CommentLuv badge