Mijn zwangerschap – 39 weken

Zwanger zijn is een bijzonder iets en geen zwangerschap is hetzelfde. Ikzelf vind het altijd heel erg leuk om te lezen hoe andere hun zwangerschap beleven. Daarom besloot ik om jullie ook updates te geven van mijn zwangerschap. Inmiddels ben ik de 39 weken gepasseerd en komt de uitgerekende datum heel erg dichtbij. Hoogzwanger dus, maar zo voelt het voor mezelf helemaal nog niet. 

Woensdag

Jeetje wat gek. Vandaag ben ik alweer 39 weken zwanger. En de maand Maart is begonnen. Het wordt dus sowieso een Maart-baby. Ergens kan ik me er nog zo niks bij voorstellen dat er binnen nu en zo’n 3 weken een baby geboren gaat worden. De tijd lijkt een beetje stil te staan. Ik loop de lijstjes nog eens door om te kijken of we alles klaar hebben staan, maar meer kan ik eigenlijk niet doen. Het is gewoon maar afwachten wanneer de kleine zich aandient. Ik ben het zwanger zijn nog niet zat. Sterker nog: ik heb al een paar weken in mijn hoofd dat ze ons minimaal een week langer laat wachten. “Een fijne instelling”, zegt de verloskundige dan.

Donderdag

Jeetje, wat een vreselijke nacht heb ik gehad. Niet eens door de zwangerschap hoor. Ja, ik kom wel wat moeilijker in slaap door de zwangerschap, want het duurt wat langer voordat ik een fijne houding heb gevonden en ik word tussendoor vaker wakker omdat ik moet plassen. Maar vannacht had ik vooral last van degene naast me. Pas extreem laat naar bed komen, zwaar ademen, snurken en dan vervolgens in de ochtend 100 (oké, ik overdrijf een beetje) verschillende wekkers op twee verschillende telefoons, waar hij zelf eigenlijk gewoon niet op reageert. Ik. Was. Gesloopt! “Ik zou vandaag maar gaan bevallen?!”, ging er door mijn hoofd. Nou, dat had ik waarschijnlijk echt niet getrokken. Ik ben dan mijn ontbijt, gelijk mijn bed weer in gedoken en gelukkig heb ik toen een beetje bij kunnen slapen.

Vrijdag

Vandaag kwam mijn moeder langs. Ze was met een vriendin om de huishoudbeurs geweest en had toen ook even een rondje gedaan op de negenmaandenbeurs. Ikzelf had daar ook wel willen gaan kijken, maar ik zag het niet zo zitten om in dit stadium van de zwangerschap helemaal naar Amsterdam af te reizen en daar rond te gaan slenteren op een beurs. Op de negenmaandenbeurs was mijn moeder gevallen voor een tas/big shopper van Woezel & Pip (Etos) en deze had ze meegenomen. Inclusief 2 pakken Etos luiers, een mini versie van de tas (“Leuk voor de kleine als ze wat groter is!”) en wat magazines.

Daarnaast zouden we nog even een bestelling doen samen. Mijn ouders wilden graag nog wat cadeau doen voor de kleine voor ze geboren zou worden. De wagen, kinderkamer, box, etc. waren door ons natuurlijk al gekocht, dus het is iets anders geworden. Maar daarover zal ik later meer vertellen als het binnen is en we het ook in gebruik hebben kunnen nemen.

Zaterdag

Vroeger start van de dag vandaag, want om zeven uur zat ik al beneden aan mijn ontbijt. Kevin was om een uur of vijf naar bed gekomen en was enorm onrustig aan het doen in zijn slaap. Zoals ik later tegen hem zei: het leek wel alsof hij op de vlucht was voor de politie ofzo. Maar voor die tijd had ik lekker kunnen slapen en ik wist dat om 8 uur de postbode zou aanbellen, dus zo erg was het niet.

De postbode kwam zelf een minuut of tien eerder. Hij kwam een bestelling van de Baby-Dump brengen. Ik besefte me een paar dagen eerder namelijk dat we helemaal niks in huis hadden om de wandelwagen mee op te maken. Dat lijkt in eerste instantie niet zo’n probleem: je gaat toch niet gelijk de eerste dagen na de geboorte met zo’n kleintje wandelen. Maar later bedacht ik me dat we de wandelwagenbak wellicht al eerder nodig zouden hebben. Kevin en ik hebben geen wiegje op onze kamer staan. Het is qua ruimte gewoon bijna onmogelijk en daarnaast slaap ik altijd al zo ontzettend licht, dat ik bang ben geen oog dicht te doen als er dan ook nog een kleine in de kamer licht. Om even een beeld te geven: ik word al wakker als Kevin ’s nachts thuis komt en de sleutel buiten in de deur steekt. Wat ik veel lees en hoor om me heen is dat, stel dat we het toch prettig zouden vinden de eerste dagen, we dan ook best (tijdelijk) de wandelwagenbak kunnen gebruiken op onze slaapkamer. Maar ja, dan moet daar natuurlijk wel meer in liggen dan alleen een kaal matrasje.

Verder heb ik vandaag een deel van mijn collega’s nog even gezien. Er was namelijk een afscheidslunch voor één van hen gepland. Aangezien de baby zich nog niet had gemeld, ik totaal niet het gevoel had dat dat ieder moment kon gebeuren en ik me die ochtend best wel fit voelde, ben ik gewoon lekker mee gaan lunchen. Uiteraard at ik weer veel meer dan dat er eigenlijk nog in mijn maag past, maar het was wel super leuk om ze nog even te zien voor de bevalling.

’s Avonds was ik wel helemaal op en heb ik alleen maar een beetje op de bang gezeten en gelegen. Maar dat vind ik helemaal niet erg na zo’n leuke dag.

Zondag

Kevin moest de nacht van zaterdag op zondag onverwachts toch nog als DJ in de kroeg draaien. Eigenlijk heeft hij deze weken zo min mogelijk zichzelf ingepland, maar door een afmelding van een ander, moest het even zo. Gelukkig is de kroeg op nog geen minuut van ons huis vandaag en Kevin had heel duidelijk aangegeven dat als de bevalling begon, hij per direct weg zou gaan. Liever dan dit, dan dat hij op een bruiloft zou moeten staan ergens 2 uur rijden hier vandaag en zonder dat je daar zomaar weg kan.

Voor mij betekende dit een heerlijke nacht zonder storende factoren om me heen. Op één plasmoment na, heb ik gewoon de hele nacht doorgeslapen. Tot een uur of half negen, want toen gingen de kerkklokken in het dorp af en stond één van de katten naast me op het bed te jammeren dat hij toch wel weer naar buiten wilde. Kevin en ik wisselde elkaar op dat moment af: hij was net thuis en ging naar bed.

Maandag

Vandaag begon ik de dag met het stofzuigen van de boven verdieping. Ook besloot ik het boxkleed nog even te wassen voordat de kleine dame zich echt meld. Wel zo fris, want hij had in een showmodel box gelegen bij de Baby & Tiener en ik kan me dus voorstellen dat meerdere mensen hem in hun handen hebben gehad.

Sinds ik de ballonnen met steeds een paar meer uit de box heb gehaald, hebben we alleen Charlie er ’s nachts één keer op betrapt dat hij in de box was gaan liggen. Moet ik er wel bij zeggen dat we het hem onmogelijk hadden gemaakt om op zijn eigen kleedje te gaan liggen. Daar lag namelijk iets bovenop. Iets met ‘eigen schuld, dikke bult’? Alle ballonnen zijn er inmiddels uit en ik het er twee stroken zilverfolie ingelegd. Minder opvallend dan de ballonnen, maar wel iets waar katten niet van schijnen te houden. Geen idee of dat ook voor die twee van mij op gaat, want ze hebben geen interesse in de box.

Verder deze dag niet veel meer gedaan. Ik maakte een nieuwe raamtekening op het raam en aan het einde van de dag ging ik aan mijn rug merken dat ik ’s morgen bezig was geweest met stofzuigen etc. Ik heb lekker een nieuwe aflevering van The 100 gekeken op Netflix en heb daarna ouderwets de Sims 4 gespeeld.

Dinsdag

De spulletjes die ik eerder ontvangen had voor in de kinderwagen, waren inmiddels ook gewassen en weer droog. Daarom besloot ik de wandelwagenbak eens op te maken. Wat een hoop geprop in zo’n relatief klein bakje. Maar als je het allemaal een beetje netjes weg vouwt, is het best te doen. Denk ik, hahaha. En anders hoor ik vanzelf van de kraamzorg hoe het anders moet. Ik mag dan wel al jaren in de kinderopvang werken, maar sommige dingen zijn voor mij ook nieuw.

Volgens mij zijn de mensen om mij heen ongeduldiger en meer in spanning dan dat ik ben. Appjes, telefoontjes,… Nou, valt het allemaal nog wel mee hoor, maar voor iemand die normaal eigenlijk (bijna) nooit telefoontjes en berichtjes krijgt, is er nu toch een duidelijk verschil. Hahaha. Ik wacht het rustig af en vind het eigenlijk maar een heel gek idee dat ik na vandaag alweer 40 weken zwanger ben. Het voelt helemaal nog niet zo.

Bewaren