De eerste 2 maanden met een baby

Ruim twee maanden oud is Demi alweer. Het is al tien weken geleden dat ik ben bevallen. Soms voelt het alsof ze altijd al bij ons is geweest en soms voelt het allemaal nog heel gek en onwerkelijk. Dan kijk ik haar aan terwijl ze in de box ligt, krijg ik een grote glimlach van d’r en verschijnen er tranen in mijn ogen. Van geluk uiteraard. De weken sinds Demi er is, zijn voorbij gevlogen. Je word geleefd, alles draait om haar. Tegelijkertijd genieten we met volle teugen van alle kleine en grote dingen die we meemaken met Demi.

De eerste dagen als gezinnetje

De eerste paar dagen met Demi waren best pittig. Demi had wat moeite met drinken aan de borst en uiteindelijk resulteerde dat in een heel moe en hongerig meisje. Ze wilde niet slapen omdat ze honger had, maar viel na een paar slokken in slaap omdat ze moe was. Een vicieuze cirkel die me ontzettend onzeker maakte. Na de tweede nacht (onze eerste nacht thuis en dus alleen met Demi), brak ik. Gelukkig hadden we een hele lieve kraamverzorgster en die gaf mij weer moed. Demi zou even kunstvoeding met een spuitje krijgen (vingervoeden), zodat we in ieder geval wisten dat ze genoeg voeding binnen kreeg. Ondertussen zou ik beginnen met kolven.

Vervolgens leerde de kraamverzorgster ons ook nog hoe we Demi konden inbakeren met een hydrofiele doek. Wanneer ons meisje in bed lag, hield ze zich namelijk wakker door te maaien met haar handjes. En wanneer ze dan verdrietig was, greep ze haar gezicht beet en kneep/krabde ze zichzelf. Dat samen zorgde er voor dat we met een ‘schone lei’ konden beginnen. Niet meer oververmoeid en niet meer hongerig. En ons kleine meisje besloot gelijk te laten zien dat ze een eigenschap van mama had geërfd. Vanaf dat moment sliep ze ’s nachts namelijk door. Net zoals haar moeder vroeger had gedaan.

Hallo ritme!

Inmiddels hebben we een ritme gevonden dat goed voor Demi werkt. Als ze wakker wordt, krijgt ze een voeding. Vervolgens even knuffelen en spelen in de box. Als ze anderhalf uur wakker is, is het weer tijd om naar bed te gaan. Dat was in het begin even zoeken, want de zogenaamde slaapsignalen vind ik maar moeilijk te ontdekken bij haar. Volgens ‘de boekjes’ zou een baby van haar leeftijd maar drie kwartier wakker kunnen zijn. Nou, als wij haar dan naar bed doen, dan is het brullen. Anderhalf uur wakker werkt perfect. Soms valt ze dan binnen een paar minuten in slaap, soms duurt het een kwartier. Soms moppert ze een beetje, maar meestal ligt ze gewoon rustig in bed. Ze slaapt dan tot haar volgende voeding. Tussen haar voedingen zit 3 á 4 uur. En dan herhaalt het rondje zich weer. ’s Nachts slaat ze een voeding over en slaapt ze zo’n 6 tot 8 uur achterelkaar.

Elke week een foto: van 1 week tot en met 9 weken.

Lekker groeien en ontwikkelen

Ik geef borstvoeding, dus wat Demi precies binnen krijgt, is een beetje een mysterie. Dat maakte mij in het begin toch wel onzeker. Zeker toen de kraamzorg (en dus haar weegschaal) niet meer aanwezig was. Ik vond het dan ook super fijn dat jeugdverpleegkundige van het consultatiebureau een weegschaal meenam toen ze bij ons thuis langs kwam. Inmiddels zijn we ook al twee keer bij het consultatiebureau geweest en weten we hoe het gaat met Demi haar groei. Ze groeit goed en is inmiddels 56 cm en 4800 gram. Dat is 4 cm langer en 1230 gram zwaarder dan toen ze geboren werd.

Vanaf het begin is ze al een ontzettend alert meisje. Met grote ogen kijkt ze de wereld in, ook al is die wereld voor haar nog één grote waas. De plafondventilator op onze slaapkamer had ze heel snel ontdekt. Mooie grote zwarte bladen tegenover een wit plafond. Als we met haar door de kamer liepen, dan bleef ze er maar naar kijken. Ze leek soms wel een uil zover als dat ze haar hoofd er voor draaide. Daardoor ontdekte we ook al snel dat ze heel sterk is in haar nek. Al heel snel hield ze haar hoofd omhoog als ze op haar buik lag. Toen we met 5 weken bij het consultatiebureau waren, was de arts dan ook onder de indruk: “Dit zie ik normaal bij kindjes van 2 of 3 maanden.”

Kleine kletskous

Demi is lekker haar stem aan het ontdekken. Na de borstvoeding ligt ze bij mij nog even op schoot en dan heeft ze hele verhalen. Soms lijkt er geen einde te komen aan haar ‘zinnen’. Ik luister aandachtig en praat gezellig terug. “Is dat zo meid? En wat gebeurde er toen? Ik vind het ook erg leuk hoor!” Samen moeten we er dan om lachen. Ook in de box brabbelt ze wat af. De aap, olifant en giraf aan haar boxmobiel zijn dan haar gesprekspartners. Af en toe komt er dan zelfs een klein gilletje aan te pas. Alsof ze de dieren verteld wat ze moeten doen als een dompteur in een circus.

Samen op pad

De eerste paar keer dat we met Demi in de kinderwagen gingen wandelen, was dat geen succes. Ik heb het zelfs één keer gehad dat ik met een hard huilende baby een rondje om het huizenblok heb gedaan en niet wist hoe snel ik weer met haar naar binnen moest. Jeetje wat baalde ik daar van, want dat was één van de dingen waar ik enorm naar uit had gekeken: heerlijk wandelen met mijn baby-meisje. Ik hield vol en uiteindelijk ging het steeds beter. Inmiddels vind ze wandelen prima. Slapen tijdens het wandelen lukt haar alleen nog niet zo. Deze alerte dame wilt alles in de gaten blijven houden. Als ze dus moe wordt, dan gaat ze weer lopen mopperen en huilen. Zeker als ik dan ergens te lang blijf stilstaan. Hetzelfde geldt voor op pad gaan in de Maxi Cosi. Zolang we maar blijven bewegen gaat het goed. Al valt ze in de auto wel makkelijker in slaap dan tijdens het wandelen.

Demi is ook al een paar keer op visite geweest bij andere. Haar vuurdoop was met de verjaardag van mijn zusje. We hadden van te voren al aangegeven dat we niet wisten hoe Demi het zou doen, dus dat we er misschien niet lang zouden zijn. Maar ze deed het echt super. We hadden de wagenbak en haar Pacco inbakerdoek meegenomen en na een paar minuten huilen, viel ze toch lekker in slaap in haar wagenbak op het grote bed. Daarna hebben we dezelfde techniek nog gebruikt op visite bij opa en oma (mijn ouders) en afgelopen week zijn we bij ’tante’ Sylvia geweest en is ze (zonder inbakerdoek) in de wagen in slaap gevallen.

Inbakeren. Of toch niet meer?

Eerder vertelde in dit artikel vertelde ik dat we Demi met een hydrofiele doek deden inbakeren. Uiteindelijk werd ze daar te sterk voor en kreeg ze haar handjes te makkelijk weer los. Ik heb toen een Pacco inbakerdoek gekocht en hier had Demi heel veel baat bij. Zowel ’s avonds als tijdens haar slaapjes overdag had ze deze doek aan. Af en toe probeerde ik het wel eens zonder, maar in slaap vallen was dan toch een stuk lastiger voor d’r en als ze tussendoor wakker werd, lukte het haar niet om verder te slapen. Maar goed, toen kwam het moment dat ze haar eerste vaccinaties kreeg. In verband met eventuele koorts wordt het gebruik van de inbakerdoek dan afgeraden. Ik had me mentaal voorbereid op een oververmoeide baby en een onrustige nacht. Maar Demi besloot me even te laten zien wat voor grote meid ze nu al is. Ik legde haar te slapen in een gewone slaapzak en warempel: ze viel gewoon in slaap. En ze hield het gewoon vol tot haar volgende voeding. En dat deed ze gewoon bij haar volgende slaapjes weer. Sterker nog: ’s nachts sliep ze ook gewoon lekker door! We zijn echt trots op haar.

 

…
Ik kan zelf nog wel uren doortypen, maar laat het voor nu even hier bij.
Zijn er nog dingen die jullie willen weten?
…

Bewaren

Bewaren

Bewaren