Er zijn best wel wat dingetjes waar je van te voren over na moet denken en beslissingen over moet nemen, voor dat je kindje geboren wordt. Ga je borstvoeding geven of kunstvoeding? Wil je in het ziekenhuis bevallen of thuis? Gaat je kindje bij jou in de slaapkamer slapen of slaapt de baby gelijk op zijn eigen kamertje? Dit keer zal ik jullie vertellen wat mijn keuze is geweest wat betreft die laatste vraag.
Ik weet niet meer wanneer de eerste keer was dat ik heb nagedacht over de vraag of ik mijn kindje bij ons wilde laten slapen of in een eigen kamertje. Wat ik wel weet is dat ik eigenlijk al snel voor mezelf had besloten dat de keuze viel op in een eigen kamertje. Het leek me voor mij, maar ook voor de baby, namelijk de beste keuze.
Lichte slaper en een boomzagerij
Zelf ben ik een hele lichte slaper: ik word snel wakker van geluiden. Ik word bijvoorbeeld al wakker van het feit dat Kevin zijn auto voor het huis parkeert. En nee, we slapen niet aan de voorkant van het huis en ook niet altijd met het raam open. En als ik dat niet heb gehoord of hij is lopend weg, dan word ik wakker van het feit dat hij de sleutel in het slot steekt om de voordeur open te doen. Ik dacht dus dat ik hele nachten zou wakker liggen als er zo’n klein frummeltje in dezelfde kamer als ons zou liggen. Elk zuchtje, kreuntje of hoestje zou mij namelijk wakker maken. Natuurlijk wist ik dat ik het als nieuwbakken moeder het zou moeten stellen met minder slaap, maar als dit zou zorgen voor iets meer rust, dan moest ik deze keuze maar maken.
Daarnaast hebben wij sommige avonden ook een heuse boomzagerij in de slaapkamer. Oké, niet letterlijk natuurlijk, maar ik denk dat de meeste mij wel zullen snappen. Kevin kan van tijd tot tijd echt enorm hard snurken. Nog zo’n dingetje waar ik dan een halve nacht van wakker kan liggen. Dit leed wilde ik de kleine als het even kon besparen. Vooral die heeft zijn of haar slaap hard nodig.
En als laatste: mijn moeder heeft het destijds met mij en mijn zusje ook zo gedaan. Ik sliep vanaf de eerste nacht gewoon in mijn eigen bedje in mijn eigen kamer.
Negatieve reacties
Zoals dat gaat in de wereld van moeders, heb ik wel eens negatieve reacties gehad op deze keuze. Het zou zielig zijn voor de baby en ik zou er nog wel terug van komen. Ik reageerde er altijd luchtig op: mocht ik puntje bij paaltje toch nodig vinden dat ik mijn baby bij ons in de kamer wilde laten slapen, dan was dat zo geregeld. Als tijdelijke oplossing hadden we dan altijd de kinderwagen nog die we in onze kamer konden zetten en een simpel wiegje is ook zo gekocht.
Een goede keuze
De eerste nacht heeft Demi bij ons geslapen: met z’n drieën in een kamer van het ziekenhuis. De nacht daarna zijn we bijna heel de nacht met haar in de weer geweest, omdat ze niet wilde slapen. Niet op haar eigen kamer, niet in de wagen op onze kamer. Alleen bij mij of bij papa in de armen. De derde nacht was ook nog een beetje rommelig, maar vanaf nacht vier heeft ze gewoon in haar ledikantje op haar eigen kamer geslapen. Baby rust en mama rust. De babyfoon lag naast mijn kussen en dat werkte voor mij perfect. Ik heb geen spijt van deze keuze en zou het bij een volgende ook weer zo doen.
Geen Reacties