Borstvoeding. Een onderwerp waar (helaas) nogal wat ‘Mommy Wars’ over gehouden worden. Ikzelf ben van mening dat iedereen moet doen waar zij (of hij) zich goed bij voelt. Voor mij betekende dat: ik wil borstvoeding gaan proberen, maar als het teveel gedoe en stress geeft voor mij of voor de kleine, dan is kunstvoeding ook helemaal prima. In dit artikel vertel ik wat mijn ervaring met borstvoeding (tot nu toe) is.
Tijdens de zwangerschap
Toen ik zwanger was van Demi, merkte ik eigenlijk maar weinig aan het feit dat mijn lichaam bezig was om zich klaar te stomen om borstvoeding te kunnen geven. Ja, sommige mensen merkte op dat ‘de dames’ meer aanwezig waren dan eerst, maar zelf zag ik dat niet.
Melk lekken? Nee, ook dat gebeurde niet. Ook heel normaal heb ik gelezen. Uit nieuwsgierigheid of er überhaupt wel iets gaande was, heb ik onder de douche een keer geprobeerd met wat druk wat tevoorschijn te toveren. En ja, toen bleek er toch wel een verandering gaande te zijn.
De eerste dagen
Toen Demi net wat geboren en werd gemeten en gewogen, lag ze al heel hard op haar duim te zuigen. We hebben haar dus gelijk geprobeerd aan te leggen. Dat was nog best wel pittig. Demi wilde wel, maar het lukte haar maar niet. Ze deed netjes haar mondje open, maar het leek wel alsof ze maar niet kon vinden waar ze wezen moest. En als dat te lang duurde, raakte ze gefrustreerd en lukte het helemaal niet meer. Soms had ze hem opeens te pakken en dronk ze een paar slokjes. Liggend ging het aanleggen het beste.
Het eerste nachtje spendeerden we in het ziekenhuis en rommelden we nog een beetje aan met het aanleggen. Van de nachtverpleegster kreeg ik niet echt tips. Het enige wat ze op een gegeven moment zei was: “Zal ik haar anders even meenemen? Dan kan jij gewoon gaan slapen.” Nou, dat ging echt compleet tegen mij gevoel in. Dus ik bedankte vriendelijk en rommelde zelf een beetje verder aan.
De volgende ochtend wierp de nieuwe verpleegster één blik op hoe het aanleggen met Demi ging en die zei gelijk: “Ik ga even een tepelhoedje halen.” Wat bleek, mijn tepels zijn vrij vlak en daardoor had Demi niet het gevoel dat er iets in haar mondje zat. Je zag haar maar met haar mondje wijd open heen en weer gaan over de plek waar ze dacht de tepel te moeten vinden, maar ze voelde hem maar niet. Het tepelhoedje was echt de oplossing. Demi moest even wennen dat ze nu aan iets plastic moest zuigen, maar toen ze dat deed en er dus melk kwam, moet ze zoiets gehad hebben van: “Hè hè!!”
De nacht die daarop volgde was echt een drama. Demi was erg moe, maar ook erg hongerig. We belandde in een vicieuze cirkel met heel veel verdriet en frustratie als gevolg. Demi dronk een paar slokken en viel dan in slaap, maar zodra ik haar weg wilde leggen, werd ze weer wakker omdat ze honger had. Uiteindelijk heeft Kevin haar meegenomen naar beneden en is met haar slapen op zijn arm op de bank tv gaan kijken. Ik kon toen eindelijk zelf ook even slapen.
Toen in de ochtend de kraamverzorgster binnen kwam, stond ik gelijk bij haar te janken. Eigenlijk had ik het borstvoeden in mijn hoofd al een beetje opgegeven. De kraamverzorgster was erg lief voor me en stelde me gerust. Ze vertelde me dat ze nog flesjes kant-en-klare kunstvoeding bij zich had en stelde voor om Demi een dagje te vingervoeden. Ikzelf zou ondertussen kolven. Als ik dan genoeg bij elkaar had gekolfd, konden we met vingervoeden de borstvoeding geven. Op deze manier doorbraken we de vicieuze cirkel. Demi kreeg wat sneller genoeg voeding binnen en kon dan lekker een tijdje slapen. Ze was niet meer hongerig en niet meer overdreven moe.
Vanaf dat moment ging het steeds beter. Al snel dronk ze om de 3 á 4 uur. Wel had ze het tepelhoedje nodig en duurde een voeding zo’n 45 tot 60 minuten. Door het inbakeren ging ze beter slapen en sliep ze ook heel snel door. Ze sloeg dan een voeding over. Ik heb af en toe een ochtend gehad dat ik op exploderen stond en wakker werd met een natte pyjama, maar dat is op 2 handen te tellen.
Oefenen met een flesje
Met 5 weken zijn we gaan oefenen met een flesje. Vanaf het moment dat ik begon met kolven, deed ik dat elke dag na de eerste voeding in de ochtend. Deze melk kon Kevin dan ’s avonds in een flesje geven om te oefenen. Dat ging zonder problemen. Ze wist gelijk wat ze moest doen en dronk uit een flesje alsof ze nooit anders gedaan heeft. Misschien dat borstvoeding geven met een tepelhoedje hieraan heeft meegeholpen, maar dat zullen we nooit weten.
Weg met dat tepelhoedje
Rond de tijd dat Demi naar de opvang ging (ongeveer met 3 maanden oud), werd ik het voeden met een tepelhoedje een beetje zat. Voeden in het openbaar was toch een dingetje, want dat tepelhoedje moest ik toch eerst even op z’n plek doen voordat ik haar kon leggen. Niet echt een gevalletje van onopvallend je baby aanleggen en niks te zien. Ik ging Demi steeds vaker proberen aan te leggen zonder tepelhoedje. Het duurde wel even, maar langzaam aan ging dat steeds beter. Ze wist nu immers beter waar ze wezen moest. Uiteindelijk heb ik toen Demi ongeveer 4, bijna 5 maanden oud was, heb ik de tepelhoedjes voor het laatst gebruikt.
Snel, Sneller, Snelst
Duurden de voedingen eerst zo’n 45 tot 60 minuten, werd ze daarmee ook steeds sneller. Op een gegeven moment duurde een voeding ongeveer een kwartier. Even heb ik me daar zorgen over gemaakt, maar op het consultatiebureau zeiden ze dat ik dat vooral niet moest doen. Ze groeide prima, dus alles leek er op dat ze gewoon krachtige was geworden qua drinken en dus in kortere tijd, meer binnen kreeg. Het is inmiddels, met 8 maanden oud, zelfs zo dat ze nog maar hooguit 5 minuten per borst bezig is.
Stuwing, ontstekingen en tepelkloven
Op wat stuwing in de eerste weken na, heb ik helemaal geen last gehad van narigheid. Het enige wat ik qua pijn heb ervaren tijdens het borstvoeden, is dat Demi op de verkeerde plek begon te zuigen. En geloof me: het vacuüm dat een kindje dan creëert, kan echt zeer doen. Het is één keer gebeurt dat ik er zo van schrok, dat Demi enorm schrok van mijn reactie dat ze hard begon te huilen en echt een paar minuten ontroostbaar was.
Een kolf-dingetje
Op mijn werk kolf ik twee keer per dag. Op de dagen dat ik thuis was, kolfde ik dan in de ochtend ook nog. Op deze manier kon ik mijn voorraad prima op peil houden. Maar naar mate Demi meer vaste voeding kreeg, merkte ik toch wel duidelijk dat mijn productie achteruit aan het gaan is. Het kolven als ik thuis was, ging me echt een beetje tegen staan en tijdens het kolven op mijn werk, kreeg ik net één voeding bij elkaar. En dat terwijl Demi er op zo’n dag twee op maakt. Het einde van mijn voorraad kwam op den duur dan ook in zicht en toen heb ik het consultatiebureau maar even gemaild. Mijn idee was om dan borstvoeding te geven op de momenten dat ze bij mij was, maar kunstvoeding als ze dat niet was. Het consultatiebureau stelde echter voor dat ik ook kon proberen één voeding te laten vallen. De voeding om vier uur kon vervangen worden door een tussendoortje met water of thee en met het avondeten kon ze nog wat yoghurt krijgen. Op deze manier maakt ze nog maar één voeding op en die kreeg ik voor nu nog wel bij elkaar gekolfd.
Als Demi 9 maanden oud is, mag ik niet meer kolven ‘in de baas zijn tijd’. Ik moet dan dus even kijken hoe het gaat lopen. Ik kan natuurlijk in mijn eigen pauze gaan kolven. Dat kolven duurt inclusief voorbereiden en opruimen ongeveer 20 minuten. Dan houd ik nog 25 minuten van mijn pauze over. Ik moet voor mezelf even bepalen of ik dat genoeg vind om gewoon even rustig te kunnen lunchen en ook even echt pauze te nemen. Plus dat ik dan natuurlijk ook weer tegen het probleem ga aan lopen dat ik niet meer genoeg bij elkaar gekolfd krijg. Stel dat dat het geval is of dat ik het te veel gedoe vind om in mijn eigen pauze te moeten kolven, dan ga ik alsnog het plan volgen wat ik in eerste instantie had bedacht: kunstvoeding als ze niet bij mij kan drinken en alleen nog maar live borstvoeding.
Mijn borstvoedingstoekomst
Ik sta er nog steeds zo in zoals ik er in het begin in stond: als het teveel gedoe en stress geeft voor mij of voor de kleine, dan is kunstvoeding helemaal prima. Ik ben super trots op het feit dat ik al 8 maanden borstvoeding geef. Waarschijnlijk zal er over een maand een combinatie van borst- en kunstvoeding komen. Dan ga ik gewoon weer aankijken hoe dat verloopt. Als ik ook maar ergens het gevoel heb dat het niet meer werkt voor mij of voor haar, dan is onze borstvoedingsperiode gewoon voorbij. Ik zal daar dan denk ik ook niet rouwig om zijn. We hebben een mooie tijd samen doorgemaakt op dit gebied en daar kijk ik met een fijn gevoel op terug.
Geen Reacties