Nou zeg, het was al een aantal jaartjes niet echt heel erg levendig hier op mijn blog, maar dit jaar… Dit jaar was het toch echt wel uitgestorven te noemen. Maar wat een vreemd jaar was het ook. Het is nog steeds een vreemd jaar. En ik denk dat ik niemand hoef te vertellen wat ik daarmee bedoel.
Het is voor ons persoonlijk ook een bijzonder jaar. Voor ons is 2020 namelijk ook het jaar dat we ontdekte zwanger te zijn van ons tweede kindje. Een jongetje die in november werd geboren en die we Milan hebben genoemd.
Een verdrietig jaar is het ook. Al negen jaar hadden wij hier twee katten over de vloer lopen en opeens zijn die allebei, in 4 maanden tijd, uit ons leven gerukt. Doodgereden. De ene bij ons voor de deur en de ander nog geen 70 meter bij ons huis vandaan.
Hoewel het dus aan de ene kant lijkt alsof ons leven stilstaat door een virus, is het aan de andere kant ook een veelbewogen jaar. Eigenlijk is er dus genoeg te vertellen en misschien moet ik dat ook maar weer gaan proberen.
Lezen jullie dan weer mee?
Foto door Thomas Rey op Unsplash
5 Reacties
Jazeker! Met veel plezier
Ik lees mee hoor Wendy!
Jaaaaaaa! 🙂
Leuk weer een artikeltje van je 🙂
Leuk om weer van je te lezen. Wel verdrietig van de katten!
Zo simpel is dan geluk heeft onlangs geplaatst..Quote | Joy is a form of resistance